گوشواره
مقدمه
پس از شهادت امام حسین(ع)، سپاه کوفه به خیمه‌ها حمله کرده، ضمن به آتش کشیدن آنها، هر چه در خیمه‌ها بود غارت کردند و از گوش‌ها و پا‌های اطفال، گوشواره و خلخال بیرون آوردند[۱]. از فاطمه صغری، دختر امام حسین(ع) نقل شده است که پس از شهادت امام، یکی از سواران سپاه عمر سعد به طرف او که جلوی یکی از خیمه‌ها ایستاده بوده، حمله ور می‌شود و با نیزه بر او ضربتی می‌زند که بر زمین می‌خورد، آنگاه گوشواره از گوشش می‌کند و خون جاری می‌شود[۲]. دربارۀ امّ کلثوم نیز چنین نقل شده است: حتى أفضوا إلى قرط كان في اذن ام كلثوم اخت الحسين(ع) فأخذوه وخرموا اذنها[۳][۴].
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ حیاة الامام الحسین، ج۳، ص۳۰۱.
- ↑ بحار الانوار، ج۴۵، ص۶۱.
- ↑ عوالم (امام حسین)، ص۳۰۵.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۴۱۷.