رستم غلام شمر بن ذی الجوشن
- این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
رستم، غلام شمر بن ذی الجوشن بود که به همراه او در کربلا حضور داشت.
مقدمه
پس از شهادت عبدالله بن عمیر کلبی، ام وهب خود را بر سر جسد شوهرش رساند و چهره او را که خاک و خون پوشانده بود، با دست پاک می‌کرد. شمر به غلامش رستم دستور داد که او را بُکشد. رستم با عمودی که بر سر ام وهب کوبید، او را به شهادت رساند. او در کنار شوهرش بر خاک افتاد.[۱]
رستم همچنین سر عبدالله بن عُمَیر کلبی را از تن جدا کرد و به سوی خیمه‌ها انداخت[۲].[۳]
جستارهای وابسته
- ام وهب (شهید)
- عبدالله بن عمیر کلبی (شهید)
- شمر بن ذی الجوشن (مولی)
منابع
پانویس
- ↑ انساب الاشراف، بلاذری، احمدبن یحیی، چاپ محمود فردوس العظم، دمشق: ۱۹۹۶ – ۲۰۰۰ میلادی.، ج۳، ص۱۹۴؛ تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.، ج۵، ص۴۴۶؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبه التراث، بیروت: ۱۳۸۵-۱۳۸۶ قمری.، ج۴، ص۶۸-۶۹، ۲۰۲؛ البدایة و النهایة، ابن‌کثیر دمشقی، عمادالدین اسماعیل‌بن عمر، قاهره: ۱۹۳۲ میلادی.، ج۸، ص۱۸۱-۱۸۲؛ نهایه الارب فی فنون الادب، نویری، شهاب الدین احمد، ترجمه دکتر محمود مهدوی دامغانی، تهران: انتشارات امیر کبیر، ۱۳۶۵ شمسی.، ج۷، ص۱۸۷؛ تنقیح المقال فی احوال الرجال، مامقانی، شیخ عبدالله، نجف: المطبعة الحیریه، ۱۳۵۲ قمری.، ج۲، ص۲۰۱؛ اعلام النساء المؤمنات، کحاله، عمررضا، بیروت: مؤسسه الرساله، ۱۳۹۷ قمری.، ج۵، ص۲۹۲؛ بحار الانوار الجامعه لدرر الائمه الاطهار(ع)، علامه مجلسی، ملامحمد باقر، تهران: مکتبه الاسلامیه، ۱۳۶۲ شمسی.، ج۴۴، ص۳۲۰، ج۴۵، ص۱۷؛ انصار الحسین، محمدمهدی شمس‌الدین، ترجمه سیدناصر هاشم‌زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین-الملل، ۱۳۸۷ شمسی.(ع)، ص۸۴.
- ↑ فرهنگ عاشورا، ص۱۹۷.
- ↑ محمدزاده، مرضیه، دوزخیان جاوید، ص۲۵۲.