جبی در فقه سیاسی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Wasity (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۴ ژوئیهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۶:۳۵ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.


اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث جبی است. "جبی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل جبی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

  • جلب و جمع ‌شدن به دور چیزی[۱]، جمع و ارسال ‌کردن [۲]. در اصل به معنای جمع چیزی و تجمّع[۳].
  • مفهوم جبی جمع‌ شدنی است که جلب توجه و جذابیت نیز در آن تجمع نقش دارد؛ لذا به حفره و چاله‌ای که آب باران در آن جمع می‌شود و در بیابان‌ها شترها از آن سیراب می‌شوند، "الجبا" گفته می‌شود[۴].
  • ﴿أَوَلَمْ نُمَكِّنْ لَهُمْ حَرَمًا آمِنًا يُجْبَى إِلَيْهِ ثَمَرَاتُ كُلِّ شَيْءٍ[۵].
  • بنابر این آیه شریفه، امنیت حرم الهی علت جذب و تجمّع سرمایه و منافع مختلف برای مردم آن سرزمین است[۶].

منابع

پانویس

  1. احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۳۵۲.
  2. بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۴۲.
  3. ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۱، ص۵۰۲.
  4. ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۱، ص۵۰۲.
  5. «آیا ما به آنان در حرمی امن جایگاه ندادیم که فرآورده‌های هر چیز را که رزقی از نزد ماست به سوی آن می‌آورند؟» سوره قصص، آیه ۵۷.
  6. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۲۰۶.