سرمدی بودن خدا
- اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی میشود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل سرمدی بودن خدا (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- سرمد، به معنای دائم است و به معنای چیزی است که اول و آخر نداشته باشد. از این‌رو "لیل سرمد" شب دراز را گویند[۱]. سرمدی بودن خداوند به معنای دائمی بودن ذات خدا در گذشته و آینده. این تعریف به متکلمین منسوب است؛ اما چون این تفسیر با موجودات زمانی متناسب است و خداوند از زمان منزه و بلکه خالق آن است، چنین تفسیری در شأن او سزا نیست. از این‌رو حکما می‌‌گویند: واجب‌الوجود از آن‌رو که به عدم مسبوق نبوده، قدیم و ازلی و از این جهت که عدم بر او طاری نمی‌شود، ابدی و باقی است، به ملاحظه مجموع هر دو امر، سرمدی نامیده میشود[۲]؛ زیرا بدون نگاه به ابعاد زمانی نفس وجوب‌الوجود یدل علی سرمدینه [۳] معنا می‌دهد[۴].
منابع
جستارهای وابسته
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن؛ کرجی، اصطلاحلات فلسفی، واژه «سرمد».
- ↑ سبحانی، محاضرات فی الالهیات، ص۱۴۳ - ۱۴۲.
- ↑ علامه حلی، کشف المراد فی شرح تجرید الاعتقاد، ص۳۴.
- ↑ محمدی، مسلم، فرهنگ اصطلاحات علم کلام، ص ۱۱۷.