شرح الزیارة الجامعة الکبیرة ج۲ (کتاب)

**شرح الزیارة الجامعة الکبیرة ج ۲**
شرح الزیارة الجامعة الکبیرة ج ۲
زبان	عربی
نویسنده	احمد بن‌ زین‌الدین احسایی
موضوع	زیارتنامهٔ جامعهٔ کبیره، امامت و ولایت
مذهب	[[شیخیه]][[رده:کتاب شیخیه]]
ناشر	[[:رده:انتشارات مؤسسة الإحقاقی; (کویت، کویت: ۱۴۳۲ه.ق) مکتبة العذراء‫; (کویت، کویت: ۱۴۲۴ه.ق); دار المفید‏‫; (بیروت، لبنان: ۱۴۲۰ه.ق); مؤسسة البلاغ; (بیروت، لبنان:۱۴۳۰ه.ق); چاپخانه سعادت; (کرمان، ایران: ۱۳۵۴ه.ش)\|انتشارات مؤسسة الإحقاقی; (کویت، کویت: ۱۴۳۲ه.ق); مکتبة العذراء‫; (کویت، کویت: ۱۴۲۴ه.ق); دار المفید‏‫; (بیروت، لبنان: ۱۴۲۰ه.ق); مؤسسة البلاغ; (بیروت، لبنان:۱۴۳۰ه.ق); چاپخانه سعادت; (کرمان، ایران: ۱۳۵۴ه.ش)]][[رده:انتشارات *مؤسسة الإحقاقی; (کویت، کویت: ۱۴۳۲ه.ق); مکتبة العذراء‫; (کویت، کویت: ۱۴۲۴ه.ق); دار المفید‏‫; (بیروت، لبنان: ۱۴۲۰ه.ق); مؤسسة البلاغ; (بیروت، لبنان:۱۴۳۰ه.ق); چاپخانه سعادت; (کرمان، ایران: ۱۳۵۴ه.ش)]];
شابک	‏‫‫‬‭
شماره ملی	م‌۷۶-۶۵۶۴
	v; t; e;

این کتاب، جلد دوم از مجموعهٔ چهارجلدی شرح الزیارة الجامعة الکبیرة است و با زبان عربی به شرح این زیارت می‌پردازد. پدیدآورندهٔ این اثر احمد بن‌ زین‌الدین احسایی و ناشر آن انتشارات مؤسسة الإحقاقی (کویت) است. چهار انتشارات چاپخانهٔ س‍ع‍ادت‌ (ایران)، دار المفید‏‫ (لبنان)، مؤسسة البلاغ‫ (لبنان) و مکتبة العذراء (کویت) نیز این کتاب را در گونه‌های مختلف منتشر کرده‌اند.^[۱]

دربارهٔ کتاب

مؤلف نخست فرازهای این زیارت را ذکر و معانی آن را بیان کرده است، سپس با نگاهی عرفانی و فلسفی، به شرح آن پرداخته است. وی در تفسیر زیارت، از احادیث اهل‏‌بیت (ع) و آراء علما و مفسران شیعه بهره می‌‏گیرد و در پایان هر فقره، نظر خود را بیان می‌کند.^[۱]

فهرست کتاب

عصمكم اللّه من الزّلل؛
و آمنكم من الفتن؛
و طهّركم من الدّنس؛
و أذهب عنكم الرّجس؛
و طهّركم تطهيرا؛
فعظّمتم جلاله؛
و أکبرتم شأنه؛
و مجّدتم كرمه؛
و أدمتم (أدمنتم) ذکره؛
و وكّدتم (ذكّرتم) ميثاقه‏؛
و أحكمتم عقد طاعته؛
و نصحتم له في السّرّ و العلانية؛
و دعوتم إلى سبيله بالحکمة و الموعظة الحسنة؛
و بذلتم أنفسكم في مرضاته؛
و صبرتم على ما أصابكم في جنبه (حبّه)؛
و أمرتم بالمعروف و نهيتم عن المنكر؛
و جاهدتم في اللّه حقّ جهاده؛
حتّى أعلنتم دعوته؛
و بيّنتم فرائضه؛
و أقمتم حدوده؛
و نشرتم شرائع أحكامه؛
و سننتم سنّته؛
و صرتم في ذلك؛
منه إلى الرّضا؛
و سلّمتم له القضاء؛
و صدّقتم من رسله من مضى؛
فالرّاغب عنكم مارق؛
و اللازم لكم لاحق؛
و المقصّر في حقّكم زاهق؛
و الحقّ معكم؛
و فيكم؛
و منكم؛
و إليكم؛
و أنتم أهله؛
و معدنه؛
و ميراث النّبوّة عندكم؛
و إياب الخلق إليكم؛
و حسابهم عليكم؛
و آيات اللّه لديكم؛
و عزائمه فيكم؛
و نوره و برهانه عندكم؛
و أمره إليكم‏؛
من والاكم فقد والى اللّه و من عاداكم فقد عادى اللّه و من أحبّكم فقد أحبّ اللّه‏؛
و من أبغضكم فقد أبغض اللّه و من اعتصم بكم فقد اعتصم باللّه‏؛
أنتم السّبيل الأعظم؛
الصّراط الأقوم؛
و شهداء دار الفناء؛
و شفعاء دار البقاء؛
و الرّحمة الموصولة؛
و الآية المخزونة؛
و الأمانة المحفوظة؛
و الباب المبتلى به النّاس‏؛
من أتاكم نجا و من لم يأتكم هلك؛
إلى اللّه تدعون و عليه تدلّون؛
و به تؤمنون‏؛
و له تسلّمون؛
و بأمره تعملون؛
و إلى سبيله ترشدون؛
و بقوله تحكمون‏؛
سعد من والاكم؛
و هلك من عاداكم؛
و خاب من جحدكم؛
و ضلّ من فارقكم‏؛
و فاز من تمسّك بكم؛
و أمن من لجأ إليكم؛
و سلم من صدّقكم؛
و هدي من اعتصم بكم‏؛
من اتّبعكم فالجنّة مأواه و من خالفكم فالنّار مثواه‏؛
و من جحدكم كافر؛
و من حاربكم مشرك؛
و من ردّ عليكم في أسفل درك من الجحيم‏؛
أشهد أنّ هذا سابق لكم فيما مضى؛
و جار لكم فيما بقي‏؛
و أنّ أرواحكم و نوركم و طينتكم واحدة؛
طابت و طهرت؛
بعضها من بعض‏؛
خلقكم اللّه أنوارا فجعلكم بعرشه محدقين؛
حتّى منّ علينا بكم‏؛
فجعلكم في بيوت أذن اللّه أن ترفع و يذكر فيها اسمه‏؛
و جعل صلاتنا (صلواتنا) عليكم و ما خصّنا به من ولايتكم طيبا لخلقنا (لخلقنا)؛
و طهارة لأنفسنا؛
و تزكية (بركة) لنا؛
و كفّارة لذنوبنا؛
فكنّا عنده مسلّمين بفضلكم؛
و معروفين بتصديقنا إيّاكم‏؛
فبلغ اللّه بكم أشرف محلّ المكرّمين؛
و أعلى منازل المقرّبين؛
و أرفع درجات المرسلين‏؛
حيث لا يلحقه لاحق و لا يفوقه فائق و لا يسبقه سابق؛
و لا يطمع في إدراكه طامع‏؛
حتّى لا يبقى ملك مقرّب و لا نبيّ مرسل و لا صدّيق و لا شهيد؛
و لا عالم و لا جاهل و لا دنيّ و لا فاضل و لا مؤمن صالح و لا فاجر طالح‏؛
و لا جبّار عنيد و لا شيطان مريد و لا خلق فيما بين ذلك شهيد؛
إلاّ عرّفهم جلالة أمركم و عظم خطركم؛
و كبر شأنكم؛
و تمام نوركم و صدق مقاعدكم؛
و ثبات مقامكم‏؛
و شرف محلّكم؛
و منزلتكم عنده و كرامتكم عليه و خاصّتكم لديه و قرب منزلتكم منه‏.‏^[۲]

دربارهٔ پدیدآورنده

احمد بن‌ زین‌الدین احسایی معروف به «شیخ اوحد احسائی» (متولد ۱۱۶۶ ق، احساء و متوفای ۱۲۴۲ ق، مدینه)، تحصیلات خود را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: محمد باقر وحید بهبهانی، سید علی طباطبایی، مهدی شهرستانی، سید مهدی بحرالعلوم و جعفر کاشف‌ الغطاء پیگیری کرد. پیروان مکتب شیخیه او را بنیانگذار این مکتب می‌دانند.

وی به تألیف آثار فراوان با موضوعات دینی و اعتقادی مبادرت داشت. «العصمة و الرجعة»، «مختصر الرسالة الحیدریة فی فقه الصلوات الیومیة»، «تلویح الإشارة فی تلخیص شرح الزیارة»، «جوامع‌الکلم»، «حیاةالنفس فی حظیرة القدس»، «شرح العرشیه»، «شرح المشاعر»، «الفوائد»، «الرسالة الخطابیة فی جواب بعض العارفین»، «الفائدة فی الوجودات الثلاثة» و «الفائدة فی کیفیة تنعم أهل الجنة و تألم أهل النار» برخی از آثار او است.^[۳]

کتاب‌های وابسته

پانویس

پیوند به بیرون

[p1-1] ۱٫۰ ^۱٫۱ پایگاه اطلاع‌رسانی سراسری اسلامی پارسا

[2] فهرست PDF در وبگاه مکتبة نرجس

[3] وبگاه حج

[۱]

[۲]

[۳]