کرسی در معارف و سیره سجادی

اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث کرسی است. "کرسی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

کرسی در قرآن - کرسی در حدیث - کرسی در نهج البلاغه - کرسی در کلام اسلامی - کرسی در عرفان اسلامی - کرسی در معارف دعا و زیارات - کرسی در معارف و سیره سجادی - کرسی در معارف و سیره رضوی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل کرسی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

کرسی در لغت به تختی که روی آن می‌نشینند و به آن تکیه می‌زنند گفته می‌شود و مجازاً عبارت است از ملک و سلطنت و احاطه. وقتی گفته می‌شود سلطان بر تخت تکیه زد و فلانی از کرسی‌نشینان است یعنی دارای احاطه و قدرت نفوذ است. قرآن کریم درباره خداوند می‌فرماید: ﴿وَسِعَ كُرْسِيُّهُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ﴾^[۱]. از امام صادق(ع) درباره این آیه پرسش شد؛ حضرت فرمود: علم خداست. امام سجاد(ع) در حمد و ستایش خداوند می‌گوید: «حَمْداً يُوازِنُ‏ عَرْشَكَ‏ الْمَجِيدَ وَ يُعَادِلُ كُرْسِيَّكَ الرَّفِيعَ»^[۲]؛ (حمد و ستایش تو راست) حمدی که همتراز عرش مجید تو بود و با کرسی رفیع تو همسنگ باشد.^[۳].^[۴]

جستارهای وابسته

منابع

شیرزاد، امیر، مقاله «کرسی»، دانشنامه صحیفه سجادیه

پانویس

↑ «اریکه او گستره آسمان‌ها و زمین است» سوره بقره، آیه ۲۵۵.
↑ دعای ۴۷.
↑ التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، حسن مصطفوی، دارالکتب العلمیة، بیروت، ۱۴۳۰، چاپ سوم؛ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم، المیزان فی تفسیر القرآن، سیدمحمدحسین طباطبایی، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، بیروت، ۱۳۹۳.
↑ شیرزاد، امیر، مقاله «کرسی»، دانشنامه صحیفه سجادیه، ص ۳۷۵.

[1] «اریکه او گستره آسمان‌ها و زمین است» سوره بقره، آیه ۲۵۵.

[2] دعای ۴۷.

[3] التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، حسن مصطفوی، دارالکتب العلمیة، بیروت، ۱۴۳۰، چاپ سوم؛ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم، المیزان فی تفسیر القرآن، سیدمحمدحسین طباطبایی، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، بیروت، ۱۳۹۳.

[4] شیرزاد، امیر، مقاله «کرسی»، دانشنامه صحیفه سجادیه، ص ۳۷۵.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]