خشع

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Heydari (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۶ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۹:۳۸ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل خشع (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

  • فروتنی[۱]، خاکساری[۲]، دیده بر زمین افکندن[۳].
  • ﴿يَدْعُونَنَا رَغَبًا وَرَهَبًا وَكَانُوا لَنَا خَاشِعِينَ[۴]‌.
  • خشوع حالتی است که بیشتر در قلب، سپس در چشم و سرانجام در سخن ظهور می‌یابد[۵] و مترادف خضوع است.[۶].

منابع

پانویس

  1. ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۱۸۲.
  2. بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۴۹.
  3. خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۱، ص۱۱۲.
  4. «ما را به امید و بیم می‌خواندند و در برابر ما فروتن بودند» سوره انبیاء، آیه ۹۰.
  5. حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۳، ص۶۲.
  6. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۲۵۵.