حضرت نوح در علوم قرآنی
مقدمه
حضرت نوح(ع) از پیامبران عظیم‌الشأن الهی است که نامش ۴۵ بار در قرآن کریم ذکر شده است. آن بزرگوار نخستین پیامبر اولواالعزم و داعی توحید است. با توجه به این که - به صریح آیه ﴿وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَى قَوْمِهِ فَلَبِثَ فِيهِمْ أَلْفَ سَنَةٍ إِلَّا خَمْسِينَ عَامًا فَأَخَذَهُمُ الطُّوفَانُ وَهُمْ ظَالِمُونَ﴾[۱] - ایشان ۹۵۰ سال به دعوت قوم خویش - قبل از هلاکت آنها براثر طوفان - مشغول بود و نیز نوح قبل و بعد از آن زمان به انجام رسالت الهی مشغول بوده، بایستی عمرشان افزون بر هزار سال باشد.
علی‌رغم تلاش‌های دلسوزانه آن پیامبر بزرگ، تنها افراد اندکی به او ایمان آوردند؛ از این رو، وی آزرده‌خاطر شد و از خداوند عذاب آنها را خواست ﴿وَقَالَ نُوحٌ رَبِّ لَا تَذَرْ عَلَى الْأَرْضِ مِنَ الْكَافِرِينَ دَيَّارًا﴾[۲] پس از آن بود که خداوند به او دستور ساختن کشتی را داد.
قاموس کتاب مقدس می‌گوید: "نوح جد هفتمین بشر، پس از آدم است، و او مردی عادل، کامل، باخدا و واعظ عدالت بود. ایمانش بسیار مشهور و چون شقاوت و شرارت بنی‌نوع بشر شدّت کرد و هر روز در تزاید می‌بود، اراده و مشیت حضرت اقدس الهی بر این قرار گرفت تمام جنس بشر را غیر از نوح و خانواده وی هلاک کند". و درپی آن، ماجرای طوفان و کشتی را ذکر کرده است [۳].[۴]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ «و به راستی ما نوح را به سوی قومش فرستادیم و هزار سال- جز پنجاه سال- میان آنان به سر برد آنگاه سیلاب آنان را فرو گرفت در حالی که ستمگر بودند» سوره عنکبوت، آیه ۱۴.
- ↑ «و نوح گفت: پروردگارا! از کافران هیچ کس را روی زمین بر جای مگذار» سوره نوح، آیه ۲۶.
- ↑ هاکس ، جیمز، قاموس کتاب مقدس،صفحه ۸۹۶؛ قرشی بنابی ، علی اکبر ، قاموس قرآن، جلد۷، صفحه ۱۱۸؛ رسولی ، هاشم ، قصص قرآن، جلد۱، صفحه ۵۲؛ خزائلی،محمد، اعلام القرآن، صفحه ۶۴۱.
- ↑ فرهنگ نامه علوم قرآنی، ج۱، ص ۳۸۵۵.