حارثه بن بدر غدانی تمیمی
این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
- حارثة بن بدر که احتمالاً همان حارثة بن ثور است[۱] از اشراف و رؤسای "بنی تمیم" بصره و از تابعین رسول خدا(ص) و اصحاب امیرالمؤمنین(ع) بود. احنف بن قیس او را مردی زیرک و با فراست و شاعری خوش ذوق و سوارکاری ماهر در قبیله بنی تمیم به شمار می‌آورد[۲]. اگر چه او در جنگ جمل با عایشه بود و فرزند و برادرش صدمه دیدند[۳]، اما هنگامی که حضرت علی(ع) وارد کوفه شد، وی نسبت به گذشته منفعل شد و از بصره به همراه احنف بن قیس، جاریة بن قدامه، زید بن جبله و جمع زیادی از بنی تمیم به حضور آن حضرت رسیدند، و وفاداری خود را به پیروی از امام(ع) اعلام نمود و در جنگ صفین امام(ع) را یاری کرد.
- نصر بن مزاحم می‌نویسد: حارثة بن بدر که از نظر رأی از قویترین افراد نزد احنف بن قیس بود و از شعرا و سواره نظام سپاه بود. هنگامی که حضرت علی(ع) قصد مقابله با سپاه معاویه را داشت، نظر عده‌ای را جویا شد که یکی از آنها حارثه بود که به او فرمود: "نظر تو درباره جنگ با معاویه چیست؟" او در مقام مشورت گفت: ای امیرمؤمنان! ما بیم و امید را در هم آمیخته‌ایم، به خدا قسم، آرزو دارم مرده‌هایمان (و به قولی بزرگان و سران ما) زنده می‌شدند و از آنان بر دشمن مدد می‌جستیم و البته تعداد سپاهیان ما بیشتر از دشمن نخواهد شد؛ زیرا شما جز همین‌ها که با شما هستند، یار و یاوری ندارید. سپس در تجلیل از قوم خود پرداخت و بعد گفت: در بصره مسئله مهمی نیست که ما قوم خویش را مترصد آن کنیم و از طرفی دشمنی هم نیست که آنان را برای مقابله آنها در نظر بگیریم. بنابراین من آماده دعوت آنان برای جنگ با معاویه هستم.
- احنف بن قیس رأی او را پسندید و با اذن امام(ع) نامه‌ای به قبیله بنی سعد و بنی تمیم در بصره نوشت و آنان را برای دعوت به یاری امیرمؤمنان فرا خواند[۴].
- بدین ترتیب حارث بن بدر تمیمی ایمان و اعتقاد خود به امیرالمؤمنین(ع) را اظهار نمود.[۵]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ شیخ طوسی، حارثة بن ثور را از اصحاب علی(ع) ذکر کرده است (رجال طوسی، ش۳۰، ص۳۹).
- ↑ وقعة صفین، ص۲۴.
- ↑ ر.ک: تاریخ طبری، ج۴، ص۵۳۶.
- ↑ ر.ک: رقعة صفین، ص۲۴ - ۲۷.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۳۴۴-۳۴۵.