ابوذؤیب هذلی
این مدخل زیرشاخهٔ بحث راویان غدیر است. ابوذؤیب هذلی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: ابوذؤیب هذلی در معارف و سیره نبوی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
ابوذؤیب خویلد بن خالد بن محرث بن زبید بن اسد بن مخزوم هذلی مخضرمی در مدینه می‌‌زیست.[۱] شاعری فصیح از قوم بنی هذیل بود [۲] و زمان جاهلیت و اسلام را درک کرد.[۳] وی که در زمان وفات پیامبر اسلام(ص) به مدینه آمده بود، در سقیفه بنی ساعده شرکت جست و پس از اینکه اسلام اختیار کرد، با ابوبکر بیعت نمود.[۴] او می‌‌گوید که در مراسم نماز بر پیامبر اسلام(ص) و دفن آن بزرگوار شرکت داشتم.[۵]
ابوذؤیب تا زمان عثمان در قید حیات بود و در سال ۲۶هـ با لشکر عبدالله بن سعد به آفریقا رفت و در فتح آفریقا شرکت جست.[۶] برخی گویند که او در جنگ روم نیز شرکت کرد و در روم درگذشت.[۷] برخی گویند که او وقتی از آفریقا به مصر برمی گشت در راه مصر[۸] و در سال ۲۶ [۹] یا حدود ۲۷ هـ [۱۰] درگذشت و ابن زبیر او را به خاک سپرد.[۱۱] او دیوان شعری دارد.[۱۲] از جمله اشعارش، قصیده عینیه او در سوگ پنج پسرش که بر اثر طاعون در یک سال درگذشتند، می‌‌باشد [۱۳].[۱۴]
منابع
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱
پانویس
- ↑ معجم المؤلفین ۴/۱۳۱.
- ↑ الاعلام ۲/۳۲۵.
- ↑ الاغانی ۶/۲۶۴ الشعر و الشعراء ۴۴۰.
- ↑ تاریخ مدینة دمشق ۱۷/۵۳.
- ↑ اسد الغابه ۵/۱۸۸.
- ↑ الاغانی ۶/۲۶۶ اسد الغابه ۵/۱۸۸.
- ↑ الاصابه ۷/۶۳.
- ↑ الکامل فی التاریخ ۳/۹۴.
- ↑ الاغانی ۶/۲۶۶.
- ↑ معجم المؤلفین ۴/۱۳۱.
- ↑ اسد الغابه ۵/۱۸۸.
- ↑ تاریخ مدینة دمشق ۱۷/۵۳ معجم المؤلفین ۴/۱۳۱.
- ↑ الاصابه ۷/۶۳.
- ↑ جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۳۱۸ - ۳۱۹.