جبرئیل
 | این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید. |
- این مدخل مرتبط از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل جبرئیل (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
جبرئیل از فرشتگان بزرگ الهی است. جبرئیل، یکی از چهار فرشته مقرّب "علاوه بر میکائیل، اسرافیل و عزرائیل" است. او رابط میان خداوند سبحانه و تعالی و پیامبران است. و در کتابهای دینی یهودیت، مسیحیت و اسلام از نقش جبرئیل بسیار یاد شده است.
مقدمه
- یکی از دیدگاه های مشهور بین دانشمندان مسلمان این است که جبرئیل همان روح القدس است. دلیل این مطلب را آیه ۱۰۲ سوره نحل ذکر کرده اند: ﴿﴿ قُلْ نَزَّلَهُ رُوحُ الْقُدُسِ مِن رَّبِّكَ ﴾﴾[۱] در آیه ۹۷ سوره بقره نیز آمده است: ﴿﴿ قُلْ مَن كَانَ عَدُوًّا لِّجِبْرِيلَ فَإِنَّهُ نَزَّلَهُ عَلَى قَلْبِكَ بِإِذْنِ اللَّهِ ﴾﴾[۲]. همچنین در قرآن با نامهای ﴿﴿الرُّوحَ﴾﴾[۳]، ﴿﴿الرُّوحُ الأَمِينُ ﴾﴾[۴]، ﴿﴿شَدِيدُ الْقُوَى﴾﴾[۵] و ﴿﴿رَسُولٍ كَرِيمٍ ﴾﴾ [۶] از او یاد شده است.
- روایاتی چند، از نقش آن فرشته بزرگ الهی در قیام عظیم و جهانی حضرت مهدی(ع)، به روشنی سخن گفته و از او به عنوان نخستین کسی که با حضرت مهدی(ع) بیعت خواهد کرد، نام بردهاند.
- در بعضی از روایات گفته شده: او به همراه گروه بزرگی از فرشتگان، هنگام ظهور در محضر واپسین حجّت الهی حاضر شده و به یاری آن حضرت خواهند شتافت. امام صادق(ع) در قسمتی از یک روایت طولانی فرمود: نخستین کس که با او بیعت میکند، حضرت جبرئیل است[۷].
این، بدان معناست که یکی از امدادهای غیبی خداوند سبحانه و تعالی در آن قیام جهانی، یاری دادن جبرئیل به حضرت مهدی(ع) است. همانگونه که این فرشته بزرگ الهی، به یاری پیامبران دیگر نیز آمده بود[۸].
جستارهای وابسته
منبع‌شناسی جامع وابسته به جبرئیل
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ بگو آن (قرآن) را روح القدس از سوی پروردگارت نازل کرده است؛ سوره نحل، آیه: ۱۰۲.
- ↑ بگو هرکس دشمن جبرئیل شد بداند که جبرئیل آن (قرآن) را به دستور الهی بر دل تو نازل کرده است؛ سوره بقره، آیه: ۹۷.
- ↑ سوره غافر، آیه: ۱۵.
- ↑ سوره شعراء، آیه:۱۹۳.
- ↑ سوره نجم، آیه:۵.
- ↑ سوره تکویر، آیه:۱۹.
- ↑ " أَوَّلُ مَنْ يُبَايِعُهُ جَبْرَئِيل"، علی بن ابراهیم قمی، تفسیر قمی، ج ۲، ص ۲۰۴؛ ر. ک: محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج ۴، ص ۱۸۴، ح ۳
- ↑ سلیمیان، خدامراد،فرهنگ‌نامه مهدویت، ص:۱۴۹ - ۱۵۰.