جبرئیل در معارف دعا و زیارات

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

جبرئیل (جبریل) نام فرشته وحی است. گفته‌اند در زبان سُریانی "جبر" به معنای بنده و "ایل" به معنای خداست، پس جبرئیل به معنای بنده خداست. همچنین گفته‌اند جبر به معنای قوّه و قدرت و ایل به معنای خداست، و جبرئیل به معنای قوه و قدرت خداست. در قرآن کریم از جبرئیل به روح‌القدس[۱] و روح‌الامین[۲] یاد شده است.

قرآن کریم اوصاف دیگر جبرئیل را چنین ذکر کرده است: ﴿ذِي قُوَّةٍ عِنْدَ ذِي الْعَرْشِ مَكِينٍ * مُطَاعٍ ثَمَّ أَمِينٍ[۳].

امام سجاد (ع) نیز در صحیفه سجادیه از جبرئیل با اوصاف امین، مورد اطاعت و در آسمان‌ها والامقام و مقرّب نزد خداوند یاد کرده و بر او و دیگر ملائکه الهی درود می‌فرستد: «وَ جِبْرِيلُ‏ الْأَمِينُ‏ عَلَى‏ وَحْيِكَ‏، الْمُطَاعُ فِي أَهْلِ سَمَاوَاتِكَ، الْمَكِينُ لَدَيْكَ، الْمُقَرَّبُ عِنْدَكَ... فَصَلِّ عَلَيْهِمْ»[۴]؛ «بارخدایا درود فرست بر جبرئیل آن فرشته‌ای که امین وحی توست و ساکنان آسمان‌هایت را مطاع است و در آستان توأش مرتبتی عظیم است و خود مقرب درگاه توست»[۵].[۶]

منابع

پانویس

  1. ﴿قُلْ نَزَّلَهُ رُوحُ الْقُدُسِ مِنْ رَبِّكَ بِالْحَقِّ لِيُثَبِّتَ الَّذِينَ آمَنُوا وَهُدًى وَبُشْرَى لِلْمُسْلِمِينَ «بگو: آن را روح القدس از نزد پروردگارت، راستین فرو فرستاده است تا مؤمنان را استوار بدارد و برای مسلمانان رهنمود و مژده‌ای باشد» سوره نحل، آیه ۱۰۲.
  2. ﴿نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِينُ «که روح الامین آن را فرود آورده است» سوره شعراء، آیه ۱۹۳.
  3. «توانمندی که نزد آن دارنده اورنگ (فرمانفرمایی جهان)، جایگاهی بلند دارد * آنجا فرمانگزاری امین است» سوره تکویر، آیه ۲۰-۲۱.
  4. دعای ۳.
  5. صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم؛ قاموس قرآن، سیدعلی‌اکبر قرشی، دار الکتب الاسلامیة، تهران، ۱۳۷۱، چاپ ششم.
  6. شیرزاد، امیر، مقاله «جبرئیل»، دانشنامه صحیفه سجادیه، ص ۱۷۱.