یونس بن ابی‌اسحاق سبیعی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید، نسخهٔ فعلی این صفحه است که توسط Msadeq (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۲ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۵۰ ویرایش شده است. آدرس فعلی این صفحه، پیوند دائمی این نسخه را نشان می‌دهد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

آشنایی اجمالی

یونس بن ابی‌اسحاق از نوادگان سبیع بن سبع بن صعب، شاخه‌ای از قبیله بزرگ بنی‌همدان یمنی است که در کوفه ساکن شده و محله‌ای در کوفه به نام آنان مشهور است. گروهی از دانشمندان اسلامی نیز به این محلّه منتسب و به لقب (سبیعی) معروف‌اند. پدرش (عمرو بن عبدالله) معروف به (ابواسحاق) از دانشمندان و فقیهان آن دیار به شمار می‌‌رود. اسرائیل و عیسی فرزندان یونس نیز از راویان حدیث‌اند.

وی از راویان طبقه پنجم است و رجالیون اهل سنت در باره‌اش به اختلاف سخن گفته‌اند. برخی مانند نسائی، عجلی، ابن معین، ابن حبّان، ابی فلاح، ذهبی او را توثیق کرده و ابن حجر او را صدوق دانسته است. ابن فراش احادیث او را سُست و ابوحاتم احتجاج به احادیث او را نادرست می‌‌دانند. احمد بن حنبل و قطّان نیز او را تضعیف کرده‌اند. در میان دانشمندان شیعی برقی و شیخ طوسی او را در شمار اصحاب و راویان امام صادق(ع)، آورده، امّا در باره جرح یا تعدیل وی سخنی نگفته‌اند. روایات او در منابع اهل سنّت مانند صحیح مسلم (کتاب الجهاد) و المعرفة والتاریخ [۱] و نیز منابع شیعی، مانند کافی[۲] آمده است. او در این روایات از امام صادق(ع) ابراهیم بن محمد بن سعد بن ابی وقاص، انس بن مالک، برید بن ابی‌مریم سلّونی، بکر بن ماعز کوفی، حسن بصری، خیثمة بن عبدالرحمن جعفی، ابواسحاق سبیعی (پدر یونس) و گروهی دیگر روایت کرده است و کسانی چون: ابراهیم بن محمد فزاری، اسماعیل بن عیاش، حسن بن قتیبه مدائنی، سفیان ثوری، سلیمان بن حیان، عبدالله بن سالم افطس و فضل بن دکین از وی روایت کرده‌اند. وی با سه واسطه از پیامبر(ص) روایت می‌‌کند فرمود: (هر حیله گری در روز قیامت پرچمی با خود دارد همه او را می‌‌بینند تا رسوا شود)[۳].

یونس در سال ۱۵۹ ﻫ.ق در حالی که هشتاد و اندی سال از عمر خود سپری کرده بود، وفات یافت. برخی نیز وفات او را ۱۵۲ یا ۱۵۴ ﻫ.ق دانسته‌اند[۴].[۵]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. المعرفة والتاریخ ۱/ ۳۶۰، ۳۶۴ و ۲/ ۴۳۹.
  2. الکافی ۵/ ۵۱۶.
  3. صحیح مسلم ۳/(کتاب الجهاد حدیث ۱۷۳۵).
  4. نک: الطبقات الکبری ۶/ ۳۶۳؛ تاریخ خلیفه ۳۴۷؛ کتاب الثقات ۷/ ۶۵۰؛ الکامل فی ضعفاء الرجال ۷/ ۱۷۸؛ تاریخ الاسلام ۹/ ۶۷۳ و تقریب التهذیب ۲/ ۳۸۴.
  5. عزیزی، رستگار، بیات، راویان مشترک، ج۲، ص 157.