امیر بن علی
مقدمه
از راویان امام رضا S. از جزئیات زندگی و شخصیتی امیر بن علی در متون رجالی سخنی به میان نیامده است و به همین سبب برخی او را مجهول دانسته‌اند[۱]. اما در عین‌حال وی از راویان امام رضا S شمرده شده است؛ نام او را برخی به صورت مستقل[۲] و برخی دیگر در سند روایتی، ذیل شخصیت محمد بن حذیفه[۳] یا محمد بن ابی‌بکر[۴] ذکر کرده‌اند. با این مقدار اطلاعات، نمی‌توان داوری خاصی درباره شخصیت و گرایش‌های اعتقادی وی عرضه داشت. اول‌بار نام وی در کتاب رجال کشی آمده است که سر سلسله سند روایتی قرار گرفته و این تنها خبری است که در متون حدیثی شیعه از وی وجود دارد و به حدیث «مدح محامده» (افراد که اسم آنان محمد هستند) شهرت دارد. اسحاق بن محمد بصری از او نقل کرده که امام رضا S به استناد سخن امیرمؤمنان علی S فرمود: نیک مردان از معصیت الهی بازداری می‌کنند. سپس می‌گوید من از امام پرسیدم: آنان چه کسانی هستند؟ امام پاسخ داد: محمد بن جعفر، محمد بن ابی‌بکر، محمد بن ابی‌حذیفة و محمد بن امیرالمؤمنین بن حنفیه[۵]. این روایت در متون بعدی راه یافته[۶][۷]
منابع
پانویس
- ↑ المفید من معجم رجال الحدیث، ص۷۶.
- ↑ معجم رجال الحدیث، ج۴، ص۱۴۳؛ مستدرکات علم رجال الحدیث، ج۱، ص۶۹۸.
- ↑ اختیار معرفة الرجال، ج۱، ص۲۸۶؛ معجم رجال الحدیث، ج۱۵، ص۲۴۷.
- ↑ نقد الرجال، ج۴، ص۹۷؛ جامع الرواة، ج۲، ص۴۵؛ قاموس الرجال، ج۹، ص۱۹.
- ↑ اختیار معرفة الرجال، ص۷۰؛ مستدرکات علم رجال الحدیث، ج۱، ص۶۹۸.
- ↑ نقد الرجال، ج۴، ص۹۷؛ بحار الأنوار، ج۳۳، ص۲۴۲-۲۴۳؛ ج۳۴، ص۲۸۲.
- ↑ واسعی، سید علی رضا، مقاله «امیر بن علی»، دانشنامه امام رضا ج۲ ص ۵۷۸.