ذکر نام امام زمان (مقاله)
| ذکر نام امام زمان | |
|---|---|
 | |
| زبان | فارسی |
| نویسنده | علی صدرایی خویی |
| موضوع | امام مهدی |
| مذهب | شیعه |
| منتشر شده در | ماهنامه موعود |
| محل نشر | تهران، ایران |
| تاریخ نشر | شهریور ۱۳۸۳ |
| شماره | ۴۶ |
| ناشر الکترونیک | وبگاه مگ‌ایران |
ذکر نام امام زمان عنوان مقاله‌ای است که با زبان فارسی به بررسی روایی در کراهت ذکر کردن نام و کنیه امام زمان(ع) در عصر غیبت می‌پردازد. این مقاله ۷ صفحه‌ای به قلم علی صدرایی خویی نگاشته شده و در ماهنامه موعود (شماره ۴۶، شهریور ۱۳۸۳) منتشر گشته است.[۱]
چکیده مقاله
نویسنده این مقاله می‌نویسد:«پژوهشی است روایی در کراهت ذکر کردن نام و کنیه امام زمان(ع) در عصر غیبت. در این مقاله، با توجه به برخی از روایات ـ که توصیه کردهاند: امام دوازدهم را به نام یاد نکنید ـ تحقیقی فقهی در این زمینه ارائه شده است. نویسنده پس از بررسی علت این نهی، مهمترین مانع کلی از تسمیه آن حضرت در عصر غیبت را بغض و عداوت دشمنان و سوء ادب معاندان ارزیابی میکند. بدین جهت، وی حرمت این امر را در ذکر نزد دشمنان ولایت منحصر دانسته است و نام بردن از امام زمان(ع) را نزد دوستان آن حضرت ممنوع نمی‌داند»
فهرست مقاله
در این مورد اطلاعاتی در دست نیست.
درباره پدیدآورنده
حجت الاسلام و السملین علی صدرایی خویی (متولد ۱۳۴۲ ش، آذربایجان غربی)، تحصیلات حوزوی خود را در نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: سید عبدالعزیز طباطبایی، سید احمد حسینی اشکوری و عبدالحسین حایری پیگیری کرد. همکاری با مجلس شورای اسلامی و دفتر تبلیغات اسلامی از جمله فعالیت‌های وی است. او علاوه بر تدریس، تاکنون چندین جلد کتاب و مقاله به رشتهٔ تحریر درآورده است. «میراث حدیث شیعه»، «سر مخزون در اثبات رجعت»، «دفتر معرفت و اخلاق»، «ذکر نام امام زمان»، «نویافته‌هایى پیرامون نهج البلاغه»، «صحیفه علویه»، «مستدرکات نهج‌البلاغه»، «شرح‌های نهج‌البلاغه» و «آیت اللَّه اراکى یک قرن وارستگى» برخی از این آثار است.[۲]