اعراض از وطن

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Heydari (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۸ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۹:۴۲ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل اعراض از وطن (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

اعراض از وطن، عبارت است از تصمیم بر روی‌گردانی از وطن و ترک همیشگی آن[۱]. این اصطلاح، در فقه سیاسی اسلام، بر اراضی "فئ" یعنی زمین‌هایی که صاحبان آن جلای وطن کرده یا خود، تسلیم سپاهیان اسلام شده‌اند، اطلاق می‌گردید. در فقه شیعه، این‌گونه از اراضی، در شمار انفال قرار دارند[۲][۳].

منابع

پانویس

  1. فرهنگ اصطلاحات فقهی، ص۲۵.
  2. تحریرالوسیله، ج۲، ص۱۹۶؛ اقتصادنا، ج۲، ص۴۲۵؛ المغنی و الشرح الکبیر، ج۷، شماره ۵۰۷۲؛ مبسوط، ج۲، ص۶۴؛ جواهر الکلام، ج۲۱، ص۱۷۶.
  3. فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژه‌نامه فقه سیاسی، ص ۳۶.