محراب تهجد

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

تهجّد به معنای نماز، عبادت و شب‌زنده‌داری است. محراب تهجد، مکانی است در کنار ستونی که بعدها به ستون "تهجد" شهرت یافت. در قرون بعدی، در آن مکان به پاس احترام به پیامبر (ص)، محرابی ساختند که به محراب تهجد معروف شد[۱]. پیامبر اسلام (ص) برای برگزاری نماز شب به آنجا می‌رفت و عبادت می‌کرد. سرانجام، محراب تهجّد به دست حکومت سعودی برچیده شد[۲].[۳]

منابع

پانویس

  1. سید محمدباقر نجفی، مدینه‌شناسی، ص۱۰۰.
  2. شیخی حمید رضا فرهنگ اعلام جغرافیایی، ص۳۳۹.
  3. حاجی‌زاده، یدالله، منبر و محراب، فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم، ج۲، ص:۳۴۲.