محمد بن احمد بن منصور نحوی

مقدمه

ابوبکر محمد بن احمد بن منصور خیاط نحوی، ملقب به ابن خیاط اهل سمرقند بود و سپس به بغداد هجرت کرد^[۱] ابوالقاسم زجاج و ابوعلی فارسی از او علم آموختند. میان او و زجاج در بغداد، بحث و مناظره‌ای در گرفت. وی در نحو، مذهب بصریان و کوفیان را به هم آمیخت و عالم به نحو، لغت و مردی خوش اخلاق بود.

آثار او نحو کبیر، معانی القرآن، المقنع فی النحو و الموجز فی النحو هستند. وی در سال ۳۲۰ در بصره درگذشت ^[۲].^[۳]