ابوعفیر

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط HeydariBot (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۷:۵۳ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

مقدمه

ابوعفیر، عریف بنی سریع و بنی سریع از مَعافر[۱] و معافر از قحطان[۲] است. تنها به گفته ابن حجر[۳]، بغوی از وی یاد کرده، اما روایتی از او نیاورده است. برخی از منابع با اشاره به ابوعفر، او را عریف بنی سریع[۴]، عریف بن سریع[۵] و ابوعریف بن سریع[۶] معرفی کرده‌اند. نیز او را ابوعمیر خوانده‌اند [۷]. با توجه به آنکه عریف، موقعیتی اجتماعی بوده است و برخی منابع پیش گفته نیز وی را عریف بنی سریع معرفی کرده‌اند، نباید عریف را نام وی دانست. به نظر می‌رسد در برخی نقل‌ها، کلمه "بنی" به "بن" تبدیل شده و تصور گردیده که وی عریف بن سریع است. این اشتباه از دوگونه معرفی شدن وی از سوی ابن حبان[۸] مشهود است. ابن حجر در جایی دیگر[۹] شخصی را با عنوان "عریف من عرفاء قریش" معرفی کرده است که نباید با ابوعفیر یکی باشد؛ چرا که او از قریش و قریش از عدنان است[۱۰] و با نسب ابوعفیر یکی نیست. دشواری دیگر اینکه با آنکه ابن حجر[۱۱] وی را در بخش نخست به صحابه - معرفی نموده، ولی وی روایات خود را از عبدالله بن عمر و عبدالله بن عمرو بن عاص نقل کرده[۱۲] و هیچ روایتی از رسول خدا(ص) ندارد. این امر نشان دهنده آن است که وی تابعی است؛ چنانکه بدان تصریح هم شده است[۱۳]. وی حتی از صحابه روایت ندارد. البته ابن سعد[۱۴]، در طبقه دوم از تابعین انصاری از ابوعفیر یاد کرده است. اما با توجه به آنکه نام و نسب او مشخص است و اینکه از پدرش حدیث نقل کرده، نمی‌توان آن دو را یکی دانست.[۱۵]

منابع

پانویس

  1. ر.ک: سمعانی، ج۳، ص۲۵۲.
  2. ر.ک: ابن حزم، ص۴۱۸.
  3. ابن حجر، ج۷، ص۲۳۲.
  4. بخاری، ص۶۳؛ ابن ابی حاتم، ج۹، ص۴۱۶؛ ابن حبان، ج۶، ص۱۲۲.
  5. ابن حبان، ج۵، ص۲۸۲؛ ابن ماکولا، ج۶، ص۱۶۹.
  6. احمد بن حنبل، ج۲، ص۱۷۳.
  7. ابن ماکولا، ج۶، ص۲۲۶.
  8. ابن حبان، ج۵، ص۲۸۲ و مقایسه کنید با همو، ج۶، ص۱۲۲.
  9. ابن حجر، ج۵، ص۲۰۸.
  10. ر.ک: ابن حزم، ص۱۱.
  11. ابن حجر، ج۷، ص۲۳۲.
  12. ر.ک: ابن ابی حاتم، ج۹، ص۴۱۶؛ ابن حبان، ج۵، ص۲۸۲؛ ابن ماکولا، ۶، ص۱۹۶.
  13. ر.ک: زبیدی، ج۶، ص۱۹۵.
  14. ابن سعد، ج۵، ص۲۱۴؛ نیز ر.ک: عجلی، ص۵۰۵.
  15. خانجانی، قاسم، مقاله «ابوعفیر»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۴۴۶.