خصم
خصم از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: خصم در قرآن - خصم در حدیث - خصم در فقه سیاسی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
- دشمنی، ستیزه‌جویی[۱]، جدل پیشگی[۲]. به دو طرف مخاصمه و منازعه، خصم گفته می‌شود و به کسی که بسیار دشمنی و ستیزه می‌کند، خصیم می‌گویند[۳].
- ﴿هَذَانِ خَصْمَانِ اخْتَصَمُوا فِي رَبِّهِمْ﴾[۴].
- البته هرگاه واژه خصم با لام متعدی شود، به معنای مدافع و پشتیبان خواهد بود؛ مانند: ﴿وَلَا تَكُنْ لِلْخَائِنِينَ خَصِيمًا﴾[۵].
- خصیم در فرهنگ عمومی از صفات ناپسند و ضد ارزشی است که در مقابل آن، ترحّم و محبت به مؤمنان سفارش شده است: ﴿رُحَمَاءُ بَيْنَهُمْ﴾[۶].[۷].
منابع
پانویس
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۵۰.
- ↑ ابن‌منظور، لسان العرب، ج۱۲، ص۱۸۰.
- ↑ احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۵۸۵.
- ↑ «اینان دو گروه دشمنند که درباره پروردگارشان با هم به دشمنی برخاستند» سوره حج، آیه ۱۹.
- ↑ «طرفدار خائنان مباش» سوره نساء، آیه ۱۰۵.
- ↑ «میان خویش مهربانند» سوره فتح، آیه ۲۹.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۲۵۷.