مختال در فقه سیاسی
این مدخل زیرشاخهٔ بحث مختال است. مختال از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: مختال در قرآن - مختال در حدیث - مختال در فقه سیاسی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
خود بزرگ‌بین، متکبر، معْجِب[۱]. اصل آن خیل به معنای تصور و توهم (خیال)[۲] یا صورت و تصویر مجردی که انسان در خواب یا ذهن می‌بیند[۳].
﴿إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ كُلَّ مُخْتَالٍ فَخُورٍ﴾[۴].
کسی که خیال می‌کند، همه کارهایش درست و نیک است و به آنها افتخار می‌کند، این خیال و توهم باطنی در حرکات ظاهری او تأثیر می‌گذارد و حالت تکبّر و تبختر به خود می‌گیرد. این صفت از صفات نابهنجار و مذموم اجتماعی است که در فرهنگ عمومی قرآن از آن نهی شده است.[۵]
منابع
پانویس
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۳، ص۱۵۶-۱۵۷.
- ↑ ابن‌منظور، لسان العرب، ج۱۱، ص۲۲۸.
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۳۰۴.
- ↑ «و روی خود را از مردم مگردان و بر زمین خرامان گام برمدار که خداوند هیچ خود پسند خویشتن‌ستایی را دوست نمی‌دارد» سوره لقمان، آیه ۱۸.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۴۶۷-۴۶۸.