کنز العمال (کتاب)
کنز العمال فی سنن الأقوال و الأفعال، مجموعهای است شانزده جلدی که با زبان عربی به بررسی منابع و مصادر حدیثی اهل سنت میپردازد. پدیدآورندهٔ این اثر متقی هندی است و انتشارات الرساله انتشار آن را به عهده داشته است.
کنز العمال فی سنن الأقوال و الأفعال | |
---|---|
زبان | عربی |
نویسنده | متقی هندی |
موضوع | حدیث |
مذهب | اهل سنت |
ناشر | [[:رده:انتشارات انتشارات الرساله|انتشارات انتشارات الرساله]][[رده:انتشارات انتشارات الرساله]] |
محل نشر | بیروت، لبنان |
سال نشر | ۱۴۱۳ق، ۱۹۹۳، ۱۳۷۲ ش |
تعداد جلد | ۱۶ |
فهرست جلدها | جلد اول، جلد دوم، جلد سوم، جلد چهارم، جلد پنجم، جلد ششم، جلد هفتم، جلد هشتم، جلد نهم، جلد دهم، جلد یازدهم، جلد دوازدهم، جلد سیزدهم، جلد چهاردهم، جلد پانزدهم، جلد شانزدهم |
شماره ملی | ۵۵۳۹۹۲ |
دربارهٔ کتاب
در معرفی این کتاب آمده است: «نویسنده این کتاب را در مقام ترتیب و بازنویسی کتابهای جلال الدین سیوطی مثل جوامع الجامع، الجامع الصغیر، و زواید الجامع الصغیر تدوین کرده است
نویسنده در این کتاب علاوه بر تنظیم اصل کتابهای سیوطی، احادیثی را هم به آنها افزوده که در منابع معتبر دیگر وجود داشت ولی سیوطی در کتابهای خود نیاورده است
کتاب به ترتیب حروف الفبا تنظیم شده است و در ذیل هر حرفی چند کتاب مثل کتاب الایمان و کتاب الأذکار آمده و در هر یک از کتابها بابهایی با عناوین متعددی آورده است و در ذیل هر باب نیز چند فصل در شرح جزئیات هر باب تنظیم نموده است
کتاب حاضر منبع بسیار غنی و جامع برای علمای شیعه است که معتبرترین روایات مربوط به عقاید، تاریخ و فقه خود بر اساس منابع مورد قبول اهل سنت را در آن مییابند و در احتجاجات خود به آن استناد و استشهاد میکنند».
مباحث جلدهای کتاب
در این مورد اطلاعاتی در دست نیست.
دربارهٔ پدیدآورنده
علاءالدین علی بن حسامالدین بن قاضی خان قادری شاذلی هندی برهانفوری معروف به متقی هندی، فقیه حنفی، محدث، واعظ (متولد 885 و يا 888ق، هندوستان، متوفای ۹۷۵ ق)، تحصیلات خود را در محضر اساتیدی همچون: بهاءالدين صوفى برهانپورى، حسامالدين متقى ملتانى، ابوالحسن شافعى بكرى و محمد بن محمد سخاوى مصرى به اتمام رساند. او چندین جلد کتاب به رشته تحریر درآورده است. «البرهان فی علامات مهدی آخر الزمان»، «إرشاد العرفان وعبارة الإیمان» و «کنز العمال» برخی از این آثار است.[۱]
پانویس
- ↑ تهامی، سید غلام رضا، فرهنگ اعلام تاریخ اسلام ج۲، ص۱۵۴۰.