جوایز سلطان

مقدمه

جوایز سلطان، به اموالی می‌گویند که به عنوان جایزه، از سوی سلطان یا کارگزاران وی، به کسی یا گروهی داده شود. از آنجا که قبول و پذیرش هدایای حاکمان جور، خود راهی برای جلب رضایت و علاقه مردم به دستگاه بوده و چنین اموالی اغلب، به زور از مردم غصب شده است، فقهای اسلام آن را حرام می‌دانند. تنها در یک مورد، حکم به جواز اخذ جوایز داده شده است و آن هنگامی است که آمیختگی اموال سلطان به حرام محرز بوده، ولی حرمت آنچه را که به عنوان جایزه می‌دهد معلوم نباشد^[۱]. امام صادق (ع) راجع به جوایز فرمود: "چیزی از دنیای آنها حاکمان جور به شما نمی‌رسد، جز آنکه به همان اندازه دین‌تان را بر باد می‌دهد"^[۲]^[۳].

منابع

فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژه‌نامه فقه سیاسی

پانویس

↑ صبح الاعشی، ج۱، ص۴۳۱؛ تهذیب اللغة، ج۱۱، ص۱۴۹؛ مبسوط در ترمینولوژی حقوق، ج۲، ص۱۵۴۸.
↑ مکاسب، ج۲، ص۱۶۵؛ المکاسب المحرمة، ج۲، ص۲۲۳؛ المغنی، ج۴، ص۲۹۷؛ وسایل الشیعه، ج۱۲، ص۱۲۹.
↑ فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژه‌نامه فقه سیاسی، ص ۷۳.

[1] صبح الاعشی، ج۱، ص۴۳۱؛ تهذیب اللغة، ج۱۱، ص۱۴۹؛ مبسوط در ترمینولوژی حقوق، ج۲، ص۱۵۴۸.

[2] مکاسب، ج۲، ص۱۶۵؛ المکاسب المحرمة، ج۲، ص۲۲۳؛ المغنی، ج۴، ص۲۹۷؛ وسایل الشیعه، ج۱۲، ص۱۲۹.

[3] فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژه‌نامه فقه سیاسی، ص ۷۳.

[۱]

[۲]

[۳]