خناس در فقه سیاسی
این مدخل زیرشاخهٔ بحث خناس است. خناس از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: خناس در قرآن - خناس در حدیث - خناس در فقه سیاسی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
- پنهان‌کار[۱] و آب زیر کاه. اصل آن "خنس" به معنای مخفی و پوشیده[۲].
- ﴿مِنْ شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِ﴾[۳].
- "خنّاس" به کسی گفته می‌شود که عمل شرّ خود را پنهانی انجام می‌دهد؛ یعنی کسی که در ظاهر خود را صالح، خوشخوی و نیکوکار جلوه دهد و در باطن، فاسد و بدخوی و فتنه‌انگیز باشد[۴]؛ ازاین‌رو این وصف ناپسند و مذمُوم به شیطان نسبت داده شده است.[۵].
منابع
پانویس
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۵۱.
- ↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۲۲۳.
- ↑ «از شرّ آن وسوسه‌گر واپسگریز» سوره ناس، آیه ۴.
- ↑ علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۳۹۲.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۲۶۳-۲۶۴.