قضیب

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط HeydariBot (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۱۱ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

مقدمه

قضیب چوب، شاخه و ترکه، چوب‌های نازکی که از درخت می‌کنند[۱]. اینگونه ترکه‌های ترد و نازک، معمولا در دست افراد بوده است، برای اشاره به کسی یا چیزی. در دست یزید، قضیب و چوب خیزران بود و با آن به لب و دندان سر بریدۀ امام حسین (ع) که در برابرش نهاده بود، می‌‌زد[۲]. این گستاخی مورد اعتراض برخی از حاضران قرار گرفت[۳].

منابع

پانویس

  1. اساس البلاغه، زمخشری، ص۵۲۱.
  2. مروج الذهب، ج۳، ص۶۱.
  3. محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۳۸۵.