احمد بن سیار سیاری بصری

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Msadeq (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۴۴ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

آشنایی اجمالی

ابوعبدالله احمد بن محمد بن سیار سیاری بصری از کاتبان آل طاهر[۱] و در شمار اصحاب امام هادی و امام حسن عسکری (ع) قرار داشت، [۲] ولی از این بزرگواران روایت ننمود. روایتگرانی همچون محمد بن یحیی، علی بن محمد جبائی، ابراهیم بن اسحاق احمر، علی بن محمد بن بندار و احمد بن محمد بن عیسی از او روایت کرده‌اند.[۳] رجال‌نویسان شیعه احادیث سیاری را ضعیف و مُرسل، و عقاید او را فاسد دانسته‌اند.[۴] محمد بن علی بن محبوب می‌‌گوید: او قائل به تناسخ بود.[۵] کشی نیز در کتاب رجال خود روایتی نقل کرده که بی‌اعتمادی امام جواد (ع) را نسبت به وی می‌‌رساند.[۶] با وجود این، بعضی مانند محدث نوری با استناد به اینکه مرحوم کلینی در الکافی بسیار از او نقل کرده و ظاهر کلام نجاشی نیز عدم قبولِ تضعیف وی است، به کتاب‌ها و روایاتِ منقول از او اعتماد کامل دارند.[۷] ابن حجر حیات وی را در اواخر قرن سوم دانسته،[۸] ولی برخی منابع معاصر وفات او را در سال ۳۶۸ هـ ذکر کرده‌اند [۹] که با توجه به حیات وی در زمان امام جواد (ع)بعید به نظر می‌‌رسد. کتاب‌های ثواب القرآن، الطب، القراءات، النوادر و الغارات آثار اوست [۱۰][۱۱]

احمد بن سیار

احمد بن سیار ابوالحسن مروزی شافعی: محدث و فقیه اهل مرو. وی به شام و مصر سفر کرد و احادیث و اخبار بسیار گرد آورد. اوراست: اخبار مرو و فتوح خراسان.[۱۲].[۱۳].

منابع

پانویس

  1. رجال النجاشی، ج۱، ص۲۱۱.
  2. رجال الطوسی، ص۴۱۱ و ۴۲۷.
  3. تنقیح المقال، ج۱، ص۸۷.
  4. رجال النجاشی، ج۱، ص۲۱۱.
  5. رجال ابن داود، ص۲۲۹.
  6. اختیار معرفة الرجال، ص۶۰۶.
  7. اعیان الشیعه، ج۳، ص۱۱۶.
  8. لسان المیزان، ج۱، ص۲۵۲.
  9. اعیان الشیعه، ج۳، ص۱۱۶.
  10. رجال النجاشی، ج۱، ص۲۱۱.
  11. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۱۳۹ - ۱۴۰.
  12. دهخدا، ج۱، ص ۱۰۵۰؛ عمر رضا کحاله، معجم المؤلفین، ج۲، ص ۷.
  13. تهامی، سید غلام رضا، فرهنگ اعلام تاریخ اسلام ج۱ ص ۴۱۷.