ینبع

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

شهری است در هفت منزلی مدینه، کنار دریای سرخ که در راه قدیم حجّاج مصر بوده و قلعه‌ای در آن است. هنگامی‌که پیامبر (ص) آنجا را قسمت نمود، قطعه زمینی سهم علی (ع) شد. حضرت چاهی در آن حفر کرد. آب از آن چاه به‌سان گردن شتر جوشیدن گرفت. علی (ع) در آنجا باغ‌هایی احداث نمود و معیشت خود را از آن باغستان‌ها تأمین می‌کرد، حتی در دورانی که در کوفه، متصدّی حکومت اسلامی بود. گاهی اسامة بن زید از آن حضرت مالی طلب کرد. حضرت فرمود: از بیت‌المال چیزی به تو نرسد، که آن ویژۀ رزمندگان است، ولی اگر خواهی از درآمد املاک شخصی‌ام در ینبع به تو دهم. حضرت علی (ع) آن چاه را وقف زائران خانۀ خدا و رهروان راه خدا و در راه‌ماندگان کرد و اظهار امیدواری نمود که خداوند پاداش اخروی آن را نجات از آتش قرار دهد. متن مفصّل وقفنامۀ حضرت امیر (ع) در کتب روایی آمده است

منابع

1. محدثی، جواد، فرهنگ غدیر.