علامه حلى
حسن بن یوسف بن علی بن مطهر اسدی مشهور به علامه حلی (متولد ۶۴۸ق، حله و متوفای ۷۲۶ق، نجف)، فقیه، متکلم و مرجع جهان تشیع در زمان خود، تحصیلات حوزوی خود را در محضر اساتیدی؛ همچون: محقق حلی و سید بن طاووس به اتمام رساند. او چندین جلد کتاب به رشته تحریر درآورده است. «الفین بر لزوم عصمت امام علی»، «مختلف الشیعه»، «نهج الحق و کشف الصدق»، «منهاج الکرامه»، «الجوهر النضید»، «خلاصة الاقوال فی معرفة الرجال و «ایضاح الاشتباه» برخی از این آثار است[۱]
