عبدالله بن زبیر

این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید.

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل عبدالله بن زبیر (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

فرزند زبیر بن عوام و از مخالفان اهل بیت(ع). وی وابستگی به امویان داشت و از عوامل عمدۀ انحراف پدرش زبیر از خطّ امام علی(ع) و افروختن جنگ جمل بود. حضرت علی(ع) می‌فرمود: زبیر پیوسته مردی از ما خاندان بود، تا آنکه فرزند شوم او عبد اللّه بزرگ شد: ما زال الزّبیر رجلا منّا أهل البیت حتّی نشأ إبنه المشؤوم عبد اللّه^[۱] و این نشان دهندۀ تأثیر منفی پسر بر پدر است. در جنگ جمل، زبیر تصمیم گرفت از جنگ کناره‌گیری کند، امّا پسرش با شیوه‌های مختلف او را به جنگ واداشت. در همین جنگ، عبد اللّه بن زبیر زمام ناقۀ عایشه را در دست داشت و از او دفاع می‌کرد. وی در سال ۷۳ هجری در زمان عبد الملک مروان و حملۀ حجّاج به مکّه، به دار آویخته شد^[۲]^[۳]

با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید: