داود بن بلال
آشنایی اجمالی
«داوود» و به قولی «یسار» و یا «عمرو»، فرزندان بلال بن بلیل کنیه‌اش ابولیلی اصحاب رسول خدا بود و در جنگ احد و دیگر غزوات صدر اسلام، پیامبر خدا (ص) را یاری کرد، او بعد از قتل عثمان و خلافت حضرت علی (ع) به کوفه آمد و به همراه فرزندش عبدالرحمان در زمره اصفیاء و برگزیدگان و شیعیان و موالیان آن حضرت در آمد و در جنگ جمل و صفین و نهروان امام (ع) را یاری نمود[۱]. و به گفته برخی از مؤرخان، وی در جنگ صفین به سال ۳۷ هجری به شهادت رسید[۲].[۳]
منابع
پانویس
- ↑ ر. ک: اسد الغابه، ج۲، ص۱۲۹؛ رجال طوسی، ص۵۰، ش۵۹؛ تهذیب التهذیب، ج۱۰، ص۲۴۱؛ وقعة صفین، ص۴۴۸ و اعیان الشیعه، ج۶، ص۳۶۷.
- ↑ ر. ک: اسد الغابه، ج۲، ص۱۲۹؛ رجال طوسی، ص۵۰، ش۵۹؛ تهذیب التهذیب، ج۱۰، ص۲۴۱؛ وقعة صفین، ص۴۴۸ و اعیان الشیعه، ج۶، ص۳۶۷.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۵۰۱.