اخیار
 | این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید. |
واژه شناسی لغوی
- "اخیار" در لغت به معنای نیکان، برگزیدگان، نیکوتران[۲] و انسانهای نیکرفتار است.
اخیار در فرهنگ مهدوی
در فرهنگ مهدوی گروهی از یاران خاصّ حضرت مهدی(ع) و از جمله ۳۱۳ تن هستند که از عراق به آن حضرت میپیوندند و بین رکن و مقام با ایشان بیعت میکنند. امام باقر(ع) در این باره فرمود:"سیصد و چند نفر به شمار اهل بدر با قائم بین رکن و مقام بیعت میکنند. در بین آنان نجبا از اهل مصر، ابدال از اهل شام و اخیار از اهل عراق میباشند" [۳][۴].
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ سلیمیان، خدامراد،فرهنگ‌نامه مهدویت، ص:۴۰.
- ↑ دهخدا، لغتنامه، أخیار
- ↑ " يُبَايِعُ الْقَائِمَ بَيْنَ الرُّكْنِ وَ الْمَقَامِ ثَلَاثُمِائَةٍ وَ نَيِّفٌ عِدَّةَ أَهْلِ بَدْرٍ فِيهِمُ النُّجَبَاءُ مِنْ أَهْلِ مِصْرَ وَ الْأَبْدَالُ مِنْ أَهْلِ الشَّامِ وَ الْأَخْيَارُ مِنْ أَهْلِ الْعِرَاقِ "؛ شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۴۷۶، ح ۵۰۲
- ↑ سلیمیان، خدامراد،فرهنگ‌نامه مهدویت، ص:۴۰.