عبدالله بن مسکان
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
آشنایی اجمالی
ابومحمد عبدالله بن مُسکان. از موالی قبیله عنزه[۱] و از اصحاب امام صادق(علیه السلام)بود.[۲] از آن حضرت[۳] و امام کاظم(علیهما السلام)[۴] نیز روایت نقل کرده است. شیخ مفید در رساله عددیّة، ابن مُسکان را از فقهای اصحاب امام باقر و امام صادق(علیهما السلام)دانسته و یادآور شده که وی از محدثان بزرگی است که حلال و حرام شریعت از آنها اخذ شده و تألیفات ایشان بلا شک، از امّهات تألیف های امامیه و معتبر است.[۵] به علاوه، از محدثانی چون محمد بن علی حلبی،[۶] حسن بن علی سرّی و سلیمان بن خالد[۷] روایاتی نقل کرده است. کسانی مانند حسین بن هاشم و محمد بن سنان نیز از او روایت کرده اند.[۸] برخی ابن مسکان را از اصحاب اجماع دانسته و گفته اند که علمای امامیه اتفاق دارند هر چه را که ایشان تصدیق و تأیید کرده و بر آن صحّه گذارده اند، صحیح و قابل پذیرش است.[۹] وی دارای آثار و تألیفاتی نیز بوده که از دو مورد آن با عنوان کتاب فی الامامة و کتاب فی الحلال و الحرام یاد می کنند.[۱۰] نجاشی گوید که وی در زمان ابوالحسن(علیه السلام)و پیش از حادثه درگذشت،[۱۱] گرچه مراد از ابوالحسن را امام هشتم نیز احتمال داده اند،[۱۲] لیکن همان امام کاظم(علیه السلام)درست تر به نظر می رسد، چون سخنی از همراهی او با امام رضا(علیه السلام)نیست. بنابراین، می توان وفات ابن مُسکان را در نیمه دوم قرن دوم دانست.[۱۳]
منابع
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱
پانویس
- ↑ رجال الطوسی، ص 264؛ رجال النجاشی، ج2، ص 9.
- ↑ رجال الطوسی، ص 264؛ رجال البرقی، ص 19.
- ↑ الرسالة العددیه، ص 33؛ الاکمال، ج7، ص 198.
- ↑ رجال النجاشی، ج2، ص 9؛ خلاصة الاقوال، ص 106.
- ↑ الرسالة العددیه، ص 25 و 33.
- ↑ رجال النجاشی، ج2، ص 10.
- ↑ تهذیب الاحکام، ج5، ص 233 و 273.
- ↑ رجال النجاشی، ج2، ص 10؛ جامع الرواة، ج1، ص 507.
- ↑ اختیار معرفة الرجال، ص 375؛ الفهرست (طوسی)، ص 196.
- ↑ رجال النجاشی، ج2، ص 10؛ رجال ابن داود، ص 510.
- ↑ رجال النجاشی، ج2، ص 10.
- ↑ تنقیح المقال، ج2، ص 216.
- ↑ جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص 454.