لیه
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
مقدمه
لیَه (بدون تشدید یاء) وادی ثقیف است.[۱] برخی هم، آن را دره‌ای نزدیک طائف و در قسمت علیا و به نقلی بخش سفلای طائف گفته‌اند.[۲] اما لیَّه (با تشدید یاء) از نواحی طائف است[۳] که به نقل تاریخ، رسول خدا(ص) در بازگشت خود از حنین و رفتن به طائف از آن عبور کردند و در آنجا ضمن بنای مسجد، دستور به انهدام قلعه مالک بن عوف دادند.[۴] «بکری» نیز از لیّه به عنوان بخشی از طائف و با اندک فاصله از آن یاد کرده[۵] و این مکان را مسکن بنی نصر - از تیره‌های هوازن - بر شمرده است.[۶] برخی از منابع هم در تحدید امروزی این موضع، لیّه، را دره‌ای مشهور از دره‌های طائف گفته‌اند با آب فراوان و زراعت و ساکنان بسیار. این دره دارای فروعاتی است که مهمترین آنها وادی خُماس، وادی الضیق و وادی عُرضَه می‌‌باشد. این دره‌ها پس از اجتماع با هم، متوجه شرق می‌‌شود و از ۱۵ کیلومتری جنوب طائف می‌‌گذرد تا این که در دو شاخه‌ای نزدیک البَرث در غرب کوه حَضَن به انتها می‌‌رسد. ساکنان این دره را در بالا دست، ثقیف و عده‌ای از اشراف، عتیبه و جمعی از اشراف در وسط و بنی عدوان و نیز مردمی از عتیبه در پایین دست تشکیل می‌‌دهند.[۷]
منابع
پانویس
- ↑ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۵، ص۳۰.
- ↑ ر. ک. یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۵، ص۳۰.
- ↑ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۵، ص۳۰.
- ↑ ابن هشام، السیرة النبویه، ج۲، ص۴۸۲، ابن کثیر، البدایه و النهایه، ج۴، ص۳۴۶.
- ↑ بکری، معجم ما استعجم، ج۴، ص۱۱۶۷.
- ↑ بکری، معجم ما استعجم، ج۴، ص۱۱۶۸.
- ↑ بلادی، عاتق بن غیث، معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة ص۲۷۴.