امد در فقه سیاسی
امد در فقه سیاسی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: امد در قرآن - امد در حدیث - امد در فقه سیاسی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
- اَمَدْ: مدت زمان نامحدود[۱]، روزگار، فاصله دراز "زمانی"[۲]، نهایت چیزی[۳].
- ﴿فَطَالَ عَلَيْهِمُ الْأَمَدُ فَقَسَتْ قُلُوبُهُمْ﴾[۴].
- فرق اَمَدْ با زمان: زمان عام است؛ ولی اَمَدْ به معنای زمان خاصی است. زمان نسبت به مبدأ و نهایت عمومیت و اطلاق دارد؛ اما اَمَدْ به اعتبار غایت و نهایت چیزی اطلاق می‌شود[۵].
- فرق اَمَدْ با اَبَدْ: أبد عبارت است از مدت‌زمانی که برای آن محدودیتی وجود ندارد و اَمَدْ مدت زمانی است که حدّ مجهولی دارد، اگر مطلق باشد[۶][۷].
منابع
پانویس
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۸۸.
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۱۸.
- ↑ خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۸، ص۸۹.
- ↑ «روزگار بر آنان به درازا کشید و دل‌هاشان سخت شد» سوره حدید، آیه ۱۶.
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۸۸.
- ↑ احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۱۲۶.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۱۲۲.