ذی‌قار
مقدمه
نام محلّی نزدیک بصره (میان کوفه و واسط) که حضرت علی (ع) در سال ۳۶ هجری هنگام عزیمت به بصره برای جنگ با اصحاب جمل، در آنجا توقّف داشت و کسانی را از آنجا به کوفه فرستاد تا به مدد سپاه او بیایند و یکی از خطبه‌های خود را آنجا ایراد کرد و ضمن بیان جایگاه والای خود، از دشمنی‌های قریش با او انتقاد کرد[۱]. در منابع تاریخی چندین سخنرانی برای آن حضرت در مدّت اقامتش در ذی قار نقل کرده‌اند[۲].[۳]
منابع
پانویس
- ↑ نهج البلاغه، خطبه ۳۳
- ↑ موسوعة الامام علی بن ابی طالب، ج ۵ ص ۱۸۹
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۲۷۴.