تعامل در حقوق اسلامی
این مدخل زیرشاخهٔ بحث تعامل است. تعامل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: تعامل در حقوق اسلامی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
تعامل اجتماعی، اصل مورد توافق زندگی اجتماعی است و خود به نحوی از حقوق برخاسته از قراردادهای اجتماعی به شمار می‌آید. بر اساس این حق، هر فردی می‌تواند تا آنجا که به منافع دیگران و جامعه لطمه وارد نیاورد با دیگران رابطه برقرار نماید و از طریق روابط با دیگران به مقاصد مشروع خود برسد. از این حق می‌توان به حق مرابطه نیز تعبیر نمود که خود مورد تأکید شرع نیز می‌باشد. 
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اصْبِرُوا وَصَابِرُوا وَرَابِطُوا
[۱].[۲]
حق تعامل
تعامل اجتماعی اصل مورد توافق زندگی اجتماعی است و خود به نحوی از حقوق برخواسته از قراردادهای اجتماعی به شمار می‌آید. بر اساس این حق، هر فردی می‌تواند تا آنجا که به منافع دیگران و جامعه لطمه وارد نیاورد با دیگران رابطه برقرار کند و از راه روابط با دیگران به مقاصد مشروع خود برسد.
از این حق می‌توان به حق مرابطه نیز تعبیر کرد که خود مورد تأکید شرع هم هست. يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اصْبِرُوا وَصَابِرُوا وَرَابِطُوا [۳][۴].[۵]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ «ای مؤمنان! شکیبایی ورزید و یکدیگر را به شکیب فرا خوانید و از مرزها نگهبانی کنید» سوره آل عمران، آیه ۲۰۰.
- ↑ عمید زنجانی و موسی‌زاده، بایسته‌های فقه سیاسی، ص۶۳.
- ↑ «ای مؤمنان! شکیبایی ورزید و یکدیگر را به شکیب فرا خوانید و از مرزها نگهبانی کنید» سوره آل عمران، آیه ۲۰۰.
- ↑ فقه سیاسی، ج۷، ص۱۳۲.
- ↑ عمید زنجانی، عباس علی، دانشنامه فقه سیاسی، ص ۷۰۲.