آدم بن اسحاق اشعری قمی

آشنایی اجمالی

آدم بن اسحاق بن آدم قمی اشعری منسوب به قبیله اشعریون است که ابتدا در یمن بودند و پس از فتوحات اسلامی و در زمان حجاج بن یوسف، عده‌ای از آنها به قم مهاجرت کرده و مقیم شدند.

جد او آدم از اصحاب امام صادق(ع) بود. وی از راویان حدیث در اواخر قرن سوم^[۱] و مردی زاهد و خاشع بود و از راویانی چون یونس بن یعقوب و عبیدالله بن محمد جعفی روایت دارد. ابراهیم بن هاشم قمی، احمد برقی^[۲] و محمد بن عبدالجبار از آدم روایت نقل کرده‌اند.

نجاشی وی را توثیق کرده است^[۳]. اثر وی کتاب الحدیث می‌‌باشد^[۴]. تاریخ وفاتش به دست نیامد، ولی پیش از سال ۲۰۳ هـ^[۵] و اواخر قرن سومحیات داشت.^[۶] مقبره وی در قبرستان شیخان قم است^[۷].

جستارهای وابسته

منابع

جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

↑ اعیان الشیعه ۲/۸۵.
↑ لسان المیزان ۱/۳۳۵.
↑ رجال النجاشی ۱/۲۶۲.
↑ الذریعه ۶/۳۰۳.
↑ معجم المؤلفین ۲/۲۱۹.
↑ اعیان الشیعه ۲/۸۵.
↑ جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۶۰.

[1] اعیان الشیعه ۲/۸۵.

[2] لسان المیزان ۱/۳۳۵.

[3] رجال النجاشی ۱/۲۶۲.

[4] الذریعه ۶/۳۰۳.

[5] معجم المؤلفین ۲/۲۱۹.

[6] اعیان الشیعه ۲/۸۵.

[7] جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۶۰.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]