امت
 | این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید. |
- اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امت (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
- امّت: گروهی همسان در دین، آیین، زمان، مکان و ...[۱].
واژه‌شناسی لغوی
- امّت بر وزن فُعْلَه، از ریشه "أ ـ م ـ م" که به معنای قصد مخصوص است اشتقاق یافته و به گروهی گفته می‌شود که مورد قصد و توجّه مخصوص دیگران واقع شده[۲] و در یک ویژگی چون دین، زمان، مکان، نوع یا صنف مشترک و همسان باشند. این ویژگی می‌تواند اختیاری یا غیر اختیاری باشد، بر این اساس به پیروان یک دین و آیین بر اثر همسانی در دین امّت می‌گویند و به مردمی که همزمان با یکدیگر در یک قرن یا در منطقه‌ای از زمین زندگی می‌کنند یا گروهی از مردم که دارای عملکرد یکسان‌اند، امّت اطلاق می‌شود[۳] برخی امت را به معنای قرن و نسل انسانی دانسته‌اند[۴]. این واژه ۶۵ بار در قرآن آمده است که ۵۲ مورد آن به صورت مفرد "امّت" و ۱۳ مورد به صورت جمع "اُمَم" است.
امت در قرآن
هویت امت
وحدت یا تکثر امت
تشابه امت‌ها
دین و شریعت امت‌ها
مکنت و قدرت در امّتهای پیشین
سنتهای الهی درباره امت‌ها
ارسال پیامبران(ع)
تعذیب و هلاک ساختن امّتها پس از اتمام حجت الهی
هلاکت امّتها بر اثر ستم و ناسپاسی
تغییر سرنوشت امّتها بر اثر عملکرد خود
امت برتر
فرجام امّتها در قیامت
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ نصیری، علی، دائرةالمعارف قرآن کریم، ج۴، ص ۲۵۴ - ۲۶۵.
- ↑ التحقیق، ج ۱، ص ۱۳۵، «امم».
- ↑ مفردات، ص ۸۶ ؛ مجمع‌البحرین، ج ۱، ص ۱۰۸؛ ترتیب‌العین، ص ۵۴ ، «امم».
- ↑ لسان العرب، ج ۱، ص ۲۱۵، «امم».