الواح موسی

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Admin (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۲ ژوئیهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۱:۳۱ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

  • جمع لوح و به‌معناى چیزهایى است که پهن باشد مثل تخته‌ها، خواه از چوب باشد یا غیر از آن[۱]. از مواریث انبیا است که حضرت مهدى (ع) هنگام ظهور با خود دارد. پیامبر (ص) فرمود: "زبور را از دریاچه طبریه بیرون مى‌آورد که یادگارهاى آل موسی و آل هارون در آن است و فرشتگان آن را حمل مى‌کنند. الواح و عصاى موسى نیز در آن‌جاست"[۲]. از حضرت علی (ع) روایت شده: "در غار ثور ریزه‌هایى از الواح موسى و شکسته‌هاى عصاى موسى و خورده‌هاى تابوت سکینه هست. . . شب‌ها و روزها مى‌گذرد تا مهدى ظهور کرده و آن‌ها را بیرون مى‌آورد"[۳]. امام باقر (ع) فرمود: "در بیت المقدس، تابوت سکینه، انگشتر سلیمان و الواحى را که بر موسى نازل شده، بیرون مى‌آورد"[۴]. امام صادق (ع) مى‌فرماید: "الواح موسى با ما است، عصاى موسى پیش ماست و ما وارثان پیامبران هستیم"[۵] معلوم نیست آن الواح از چوب بوده یا چرم یا فلز و غیره؛ به قولى آن‌ها از چوب بوده‌اند و از آسمان بوده‌اند. و به قولى از زمرد بوده‌اند به طول ده ذراع. آن‌چه مسلّم است الواح، از عالم غیب به دست حضرت موسى (ع) رسیده است[۶] ﴿وَكَتَبْنَا لَهُ فِي الأَلْوَاحِ مِن كُلِّ شَيْءٍ مَّوْعِظَةً. . . [۷][۸].

پرسش‌های وابسته


منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. معارف و معاریف، ج ۲، ص ۳۸۴.
  2. روزگار رهایى، ج ۱، ص ۴۵۳.
  3. همان، ص ۴۵۵.
  4. همان.
  5. همان، ص ۴۵۸.
  6. معارف و معاریف، ج ۲، ص ۳۸۴.
  7. سوره اعراف، ۱۴۵.
  8. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۱۱۷.