صلوات بر اهل بیت
مقدمه
- خدای متعالی به همراه ملائکه بر پیامبر(ص) صلوات میفرستند و به مؤمنان نیز دستور میدهد تا بر حبیبش صلوات بفرستند و تسلیم وی باشند: ﴿إِنَّ اللَّهَ وَمَلَائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلِيمًا﴾[۱][۲].
- تأثیر صلوات بر محمد و آل محمد(ع) بر عبادات انسان به گونهای است که اگر انسان نمازی بخواند و در آن بر محمد و آلش صلوات نفرستد، نمازش پذیرفته نیست [۳].
- اهمیت و مرتبه این ذکر شریف تا جایی است که اشرف اعمال مؤمنان از عرش تا فرش شمرده شده است [۴].
- رسول خدا(ص) میفرمایند: هر کس یک صلوات بر من بفرستد خدا با هزار صف از ملائکه بر او هزار صلوات میفرستند و هیچ تر و خشکی باقی نمیماند، مگر اینکه بهخاطر صلوات خدا بر او صلوات میفرستند[۵].
- در روایت دیگر آمده است که شیاطین، دو گونهاند: شیاطین جنی و شیاطین انسی. شیاطین جنی را با ذکر «لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ» دور کنید و شیاطین انسی را با صلوات بر محمد و آل محمد(ص)[۶][۷].
- ↑ «خداوند و فرشتگانش بر پیامبر درود میفرستند، ای مؤمنان! بر او درود فرستید و به شایستگی (بدو) سلام کنید» سوره احزاب، آیه ۵۶.
- ↑ مقامی، مهدی، وظایف امت نسبت به قرآن و عترت، ص ۸۸.
- ↑ «مَنْ صَلَّى صَلَاةً لَمْ يُصَلِّ فِيهَا عَلَيَّ وَ عَلَى أَهْلِ بَيْتِي لَمْ تُقْبَلْ مِنْهُ»؛ فضائل الخمسة من الصحاح الستة، ج۱، ص۲۰۸؛ سنن الدار قطنی، ص۱۳۶.
- ↑ «إِنَّ اشْرَفَ أَعْمَالِ الْمُؤْمِنِينَ فِي مَرَاتِبِهِمُ الَّتِي قَدْ رُتِّبُوا فِيهَا مِنْ الثَّرَى إِلَى الْعَرْشِ الصَّلَاةُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّيِّبِينَ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِمْ»؛ مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج۵، ص۳۴۰.
- ↑ «مَنْ صَلَّى عَلَيَّ صَلَاةً وَاحِدَةً صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ أَلْفَ صَلَاةٍ فِي أَلْفِ صَفٍّ مِنْ الْمَلَائِكَةِ وَ لَمْ يَبْقَ رَطْبٌ وَ لَا يَابِسٌ إِلَّا وَ صَلَّى عَلَى ذَلِكَ الْعَبْدِ لِصَلَاةِ اللَّهِ عَلَيْهِ»؛ مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج۵، ص۳۴۱.
- ↑ «إِنَّ الشَّيْطَانَ اثْنَانِ شَيْطَانُ الْجِنِّ وَ يَبْعُدُ بِلَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ وَ شَيْطَانُ الْإِنْسِ وَ يَبْعُدُ بِالصَّلَاةِ عَلَى النَّبِيِّ وَ آلِهِ»؛ مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج۵، ص۳۴۲.
- ↑ مقامی، مهدی، وظایف امت نسبت به قرآن و عترت، ص ۸۹.