هدایت خاصه
- هدایت خاصه خداوند شامل پیامبران، اوصیای آنان و گروندگان به آنها می‌شود. به گونه‌ای پاداش کسانی است که به دلیل حسن انتخاب و پیمودن مسیر حق و قبول هدایت عام خداوند، عقل و فطرت خود را بارور ساخته‌اند. خداوند هدایت ویژه را از طریق وحی ابتدا نصیب پیامبران و سپس نصیب اوصیا و کسانی که به راه پیامبرانش درآمده‌اند می‌کند. این هدایت ویژه نصیب هر کسی نمی‌شود و ظالمان و گناهکاران از آن دور هستند. به عبارت دیگر هدایت عمومی الهی تنها زمانی سودمند است که انسان بخواهد و آن را قبول نماید و از هدایت ویژه الهی نیز استفاده کند و اگر با ظلم و ستم و گناه و فسق و فجور، خود را از هدایت فرستادگان خداوند محروم کند، به تدریج نور عقل و فطرت را در خود خاموش ساخته و از هدایت عمومی نیز سودی نخواهد برد[۱].
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ ر.ک: محمدی ری‌شهری، محمد، گونه‌شناسی هدایت الهی در قرآن و حدیث، فصلنامه علمی پژوهشی علوم حدیث، ش ۶۴، ص ۳ـ ۲۲؛ محمدی، مسلم، فرهنگ اصطلاحات علم کلام، ص ۱۹۹.