ابراهیم اشهلی

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Wasity (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۱۹:۱۳ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

ابن حجر از او به ابراهیم انصاری یاد کرده است[۱] و در ذیل ابراهیم انصاری، حدیثی درباره مسح بر خفین آورده که آن را محمد بن ابی حمید از ابن منکدر نقل کرده است [۲]. ابراهیم، فرزندی به نام اسماعیل دارد که در مدخل ابراهیم بن عبید انصاری از او یاد شده است[۳] و ابو اسماعیل، کنیه وی، برگرفته از نام فرزندش اسماعیل است. اسماعیل از پدرش، حدیث رفتن رسول خدا(ص) به سوی بنی سلمه را نقل کرده، ولی ابونعیم در صحابی بودن ابراهیمتردید کرده است[۴]؛ البته ابن حجر می‌گوید: وجه تردید روشن نیست[۵].

مغلطای، همان روایت یاد شده و روایتی دیگر را درباره نماز میت، به سند هشام از یحیی بن کثیر از ابو ابراهیم از پدرش یاد کرده و سند دیگر روایت را، از اوزاعی از یحیی بن کثیر از ابوابراهیم بن عبدالاشهل از پدرش عبدالاشهل آورده است[۶].

احتمال دارد روایت بیرون آمدن رسول خدا(ص) به سوی بنی سلمه، برای نماز خواندن بر میت آن قبیله بوده، که آن را تقطیع کرده‌اند. به هر حال این مسئله جای تأمل و تحقیق دارد. ابواحمد عسکری، ابراهیم را صحابی ندانسته و از عبدالأشهل، به ابوابراهیم بن عبدالاشهل یاد کرده است[۷]. از این روی، ابوابراهیم، پدر عبدالأشهل است.

ابن اثیر می‌گوید: این اشتباه از راوی روایت، هشام است که عبدالاشهل را پدر ابوابراهیم ذکر کرده، در حالی که خود ابراهیم است. به همین دلیل، در کتابش از او به ابراهیم اشهلی یاد می‌کند[۸]. اسماعیل از پدرش، از رسول خدا(ص) حدیث شنید[۹].[۱۰]

جستارهای وابسته

منابع

  1. پرونده:1100558.jpg مرادی‌نسب، حسین، مقاله «ابراهیم اشهلی»، دانشنامه سیره نبوی ج۱

پانویس

  1. ابن حجر، ج۱، ص۳۶۴.
  2. ابن حجر، ج۱، ص۳۶۴.
  3. ابن حجر، ج۱، ص۳۶۴.
  4. ابونعیم، ج۱، ص۲۱۲.
  5. ابونعیم، ج۱، ص۱۷۴.
  6. ابونعیم، ج۱، ص۴۱.
  7. مغلطای، ج۱، ص۴۱.
  8. ابن اثیر، ج۱، ص۱۵۵.
  9. ذهبی، ج۱، ص۱؛ ابن حجر، ج۱، ص۳۶۴.
  10. مرادی‌نسب، حسین، مقاله «ابراهیم اشهلی»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۹۵-۹۶.