الإیجاز فی آیات الأعجاز (کتاب)
الإیجاز فی آیات الأعجاز کتابی است به زبان عربی که به بررسی و به بحث اعجاز علمی و اخبارات غیبی قرآن می‌پردازد. این کتاب اثر محمد ابو الیسر عابدین است و انتشارات دار البشائر للطباعة و النشر نشر آن را به عهده داشته است.[۱]
| الإیجاز فی آیات الأعجاز | |
|---|---|
 | |
| زبان | عربی |
| نویسنده | محمد ابو الیسر عابدین |
| تحقیق یا تدوین | محمد کریم راج‍ح |
| موضوع | اعجاز علمی قرآن و اخبار از غیب |
| مذهب | [[اهل سنت]][[رده:کتاب اهل سنت]] |
| ناشر | [[:رده:انتشارات انتشارات دار البشائر للطباعة و النشر|انتشارات انتشارات دار البشائر للطباعة و النشر]][[رده:انتشارات انتشارات دار البشائر للطباعة و النشر]] |
| محل نشر | دمشق، سوریه |
| سال نشر | ۱۴۱۹ ق، ۱۹۹۹ م، ۱۳۷۸ ش |
| شابک | (نامعلوم) |
| شماره ملی | م۸۳-۱۹۵۴۳ |
درباره کتاب
در معرفی این کتاب آمده است: «این کتاب مجموعه ای است مختصر و مفید و با بیانی مستدل و شیوا درباره اعجاز برخی از آیات قرآن. مؤلف ابتدا به بیان معنای تفسیر و تاویل و مباحث مربوط به آن می‌پردازد. سپس به دستهای از آیات اشاره میکند که از آخرت خبر میدهند و احوال مومنان و فاسقان را همراه با ذکر ثواب و عقاب آنها بیان میکنند. وی در ذیل هر دسته از آیات به تفسیر اجمالی آنها پرداخته و از احادیث اهل سنت نیز استفاده نموده است. اهم مباحث این کتاب عبارتاند از: بیان آیات تحدی، آیاتی که از نیات دشمنان خبر میدهند و آیات الاحکام. در پایان نیز آیاتی را که دارای معانی متعدد میباشند مورد بررسی قرار داده است»[۱].
فهرست کتاب
- فصل اول: درباره حوادث آخرت؛
- فصل دوم: بررسی تحدی و به مبارزه طلبیدن تمامی موجودات توسط خداوند متعال؛
- فصل سوم: خبر دادن نسبت به مقاصد شوم دشمنان؛
- فصل چهارم: در خصوص خبر دادن به امور غیبی؛
- فصل پنجم: سخن راندن نسبت به امت های گذشته؛
- فصل ششم: بررسی تهدید امت های گناهکار؛
- فصل هفتم: بررسی آیات احکام شرعی؛
- فصل هشتم: بررسی مکارم اخلاق؛
- فصل نهم: بررسی وجود معانی و برداشتهای مختلف از آیات قرآن کریم؛
- فهرست مطالب.[۲]
درباره پدیدآورنده
شیخ محمد ابو الیسر عابدین (متولد ۱۲۶۸ش، ۱۸۸۹ م سوریه؛ متوفای ۱۳۶۰ش، ۱۹۸۱ م)؛ تحصیلات حوزوی خود را نزد اساتیدی همچون آقایان: سلیم سمارة، احمد سوید، بدر‌الدین الحسنی فرا گرفت. او دو زبان فرانسوی و ترکی را به خوبی فرا گرفت، هم چنین زبان فارسی را آموخت. او علم طب را در دانشکده طب در دانشگاه سوریه فرا گرفته، و به مدت سی سال طبابت نمود. مفتی جمهوری سوریه، مؤسس دانشکده اسلامی در دمشق و تدریس در دانشکده اسلامی از دیگر فعالیت های وی می باشد.
او علاوه بر تدریس، به تألیف مقالات و کتب علمی و دینی پرداخته است. «رسالة فی القراءة والقراءات»، «الأوراد الدائمة مع الصلوات القائمة»، «الفرائض»، «الأحوال الشخصیة»، «أغالیط المؤرخین» برخی از این آثار است.[۳]