مودت به خانواده
- اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل سیره خانوادگی معصومان (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
پیامبر اکرم(ص) که در مراتب کمال انسانی به بالاترین مرتبه دست یافته بود، در مودت و رحمت به خانواده نیز در اعلا درجه زیست نمود، چنان‌که می‌فرمود: «بُعِثْتُ بِالْحَنِيفِيَّةِ السَّمْحَةِ، وَ حُبِّبَتْ إِلَيَّ النِّسَاءُ وَ الطِّيبُ، وَ جُعِلَتْ فِي الصَّلَاةِ قُرَّةُ عَيْنِي»[۱]؛ رسول خدا(ص) به همسردوستی چنان لطیف نگریسته که آن را در کنار بوی خوش مطرح کرده است؛ و در حقیقت بوی خوش زندگی محصول این عشق و دوستی است. پیشوایان دین همه، در عرصه محبت و رحمت پیشتازی کرده‌اند چنان‌که از زبان پیامبر اکرم(ص) این‌گونه توصیف شده‌اند: «أُعْطِينَا أَهْلَ الْبَيْتِ سَبْعَةً لَمْ يُعْطَهُنَّ أَحَدٌ قَبْلَنَا وَ لَا يُعْطَاهَا أَحَدٌ بَعْدَنَا... وَ الْمَحَبَّةَ مِنَ النِّسَاءِ»[۲]؛
پیامبر اکرم(ص) کانون محبت و رحمت در خانواده بود، چنان‌که انس بن مالک درباره این شأن حضرت گفته است: «مَا رَأيْتُ أحَدًا كَانَ أرْحَمَ بِالْعِيَالِ مِنْ رَسُول اللهِ(ص)»[۳].
محبت و رحمت پیامبر در خانواده چنان بود که هرگز ایرادی نمی‌گرفت و چیزی را به خود اختصاص نمی‌داد. انس بن مالک دراین‌باره گفته است: «خَدَمْتُ النَّبِيَّ(ص) تِسْعَ سِنِينَ فَمَا أَعْلَمُهُ قَالَ لِي قَطُّ هَلَّا فَعَلْتَ كَذَا وَ كَذَا وَ لَا عَابَ عَلَيَّ شَيْئاً قَطُّ»[۴]؛
رسول خدا(ص) جلوه تام عشق و دوستی الهی، در خانواده نیز سراسر عشق و دوستی به همه بود، سیره‌نویسان درباره آن حضرت چنین نقل کرده‌اند: «کان النَّبی إذا أصْبَحَ مَسَحَ عَلی رؤوُسِ وُلْدِهِ وَ وُلْدِ وُلْدِهِ»[۵]؛
برترین نمونه‌های تربیت نبوی، علی(ع) و فاطمه(س) عاشقانه می‌زیستند. روایت شده است که علی(ع) می‌گفت: «و لقد کنت أنظر إلیها فتنجلی عنی الغموم و الأحزان بنظرتی إلیها»[۶].
پیامبر اکرم(ص) و تربیت‌شدگان مدرسه او جلوه‌های تمام‌عیار مودّت و رحمت در خانواده بودند و علاقه و محبتشان را به صورت‌های گوناگون ابراز می‌نمودند و در این وادی هیچ کاستی را راه نمی‌دادند.[۷]
جستارهای وابسته
پرسش مستقیم
منابع
پانویس
- ↑ «من با شریعت معتدل سهل و آسان مبعوث شده‌ام، و خداوند مرا به زن (همسر) و بوی خوش علاقه‌مند گردانده و نماز را روشنی چشمم قرار داده است». امالی الطوسی، ج۲، ص۱۴۱؛ أبومحمد الحسن بن محمد الدیلمی، أعلام الدین فی صفات المؤمنین، الطبعة الثانیة، مؤسسة آل البیت لاحیاء التراث، بیروت، ۱۴۰۹ ق. ص۱۹۱؛ وسائل الشیعة، ج۵، ص۲۴۶؛ بحار الانوار، ج۸۲، ص۲۳۳، ج۹۰، ص۳۴۳-۳۴۴؛ مستدرک الوسائل، ج۱، ص۴۱۹ [«بِالْحَنِيفِيَّةِ السَّهْلَةِ» آمده است].
- ↑ «به ما اهل بیت هفت چیز داده شده است که به هیچ‌کس پیش و پس از ما چنین داده نشده است، و آنها عبارتند از:... و محبت به همسر». الجعفریات، ص۱۸۲؛ ترتیب نوادر الراوندی، ص۱۵؛ بحارالانوار، ج۲۶، ص۲۶۵، ج۶۹، ص۴۰۳، ص۱۰۰، ص۲۲۸؛ مستدرک الوسائل، ج۱۴، ص۱۵۷.
- ↑ «هیچ‌کس را ندیدم که از رسول خدا(ص) نسبت به خانواده مهربان‌تر باشد». الطبقات الکبری، ج۱، ص۱۳۶؛ أبو زکریا یحیی بن معین بن عون، تاریخ ابن معین، تحقیق عبد الله احمد حسن، الطبعة الاولی، دار القلم، بیروت، ج۲، ص۲۱؛ مسند احمد بن حنبل، ج۳، ص۱۱۲؛ صحیح مسلم، ج۱۵، ص۷۵؛ کتاب العیال، ج۱، ص۳۳۸؛ مسند أبی یعلی الموصلی، ج۷، ص۲۰۲-۲۰۳، ۲۰۵؛ أبوحاتم محمد بن حبان البستی، صحیح ابن حبان، تحقیق شعیب الأرنؤوط، الطبعة الثانیة، مؤسسة الرسالة، بیروت، ۱۴۱۴ ق. ج۱۵، ص۴۰۰؛ السنن الکبری، ج۲، ص۲۶۳؛ ذخائر العقبی، ص۱۵۴.
- ↑ «من مدت نه سال پیامبر را خدمت کردم و هیچ‌گاه ندیدم که ایراد گرفته و گفته باشد:چرا چنین نکردی و یا کردی؛ و هرگز از من ایراد نگرفت». أبومحمد عبدالله بن محمد بن جعفر بن حیان الاصفهانی المعروف بأبی الشیخ، اخلاق النبی و آدابه، دراسة و تحقیق السید الجمیلی، الطبعة الثالثة، دارالکتب العربی، بیروت، ۱۴۰۹ ق. ص۲۳؛ مکارم الاخلاق، ص۱۶؛ قریب به همین: مسند احمد بن حنبل، ج۳، ص۱۷۴؛ الادب المفرد، ص۱۰۵؛ صحیح البخاری، ج۸، ص۳۳۴؛ أبونعیم احمد بن عبد الله بن احمد الاصبهانی، دلائل النبوة، تحقیق محمد رواس قلعه‌جی، عبد البر عباس، الطبعة الثانیة، دار النفائس، بیروت، ۱۴۰۶ ق. ج۱، ص۱۸۳؛ أبوبکر احمد بن الحسین البیهقی، الاربعون الصغری، دار الکتاب العربی، بیروت، ۱۴۰۸ ق. ص۱۶۴؛ جار الله محمود بن عمر الزمخشری، ربیع الابرار و نصوص الأخبار، تحقیق سلیم النعیمی، افست دار الذخائر للمطبوعات، قم، ۱۴۱۰ ق. ج۲، ص۲۸۶، ج۳، ص۵۱۵؛ أبو الفضل عیاض بن موسی بن عیاض الیحصبی (القاضی عیاض)، الشفا بتعریف حقوق المصطفی، تحقیق علی محمد البجاوی، دارالکتب العربی، بیروت، ج۱، ص۱۵۷؛ اسد الغابة فی معرفة الصحابة، ج۱، ص۳۶؛ تهذیب الکمال، ج۱، ص۲۳۳؛ أبو الفداء اسماعیل بن عمر بن کثیر الدمشقی، شمائل الرسول، شرح و تحقیق مصطفی عبد الواحد، دار الرائد العربی، بیروت، ۱۴۰۷ ق. ص۷۷؛ البدایة و النهایة، ج۶، ص۴۲؛ أبو الفداء اسماعیل بن عمر بن کثیر الدمشقی، السیرة النبویة، ضبطه و صححه احمد عبد الشافی، دار الکتب العلمیة، بیروت، ج۲، ص۶۰۷؛ محمد بن علان الصدیقی الشافعی، دلیل الفالحین لطرق ریاض الصالحین، دارالکتب العربی، بیروت، ۱۴۰۵ ق. ج۵، ص۹۹.
- ↑ «سیره پیامبر چنین بود که هر روز صبح بر سر فرزندان خود و فرزندان فرزندان خود دست محبت می‌کشید». عدة الداعی، ص۸۹؛ بحار الانوار، ج۱۰۴، ص۹۹.
- ↑ «زمانی که به همسرم فاطمه نگاه می‌کردم، با نظر به او اندوه‌ها و حزن‌ها از من رخت برمی‌بست». أبوالمؤید الموفق بن احمد الحنفی المعروف بأخطب خوارزم (الخوارزمی)، المناقب، قدم له محمد رضا الموسوی الخرسان، مکتبة نینوی الحدیثة، طهران، ص۲۵۶. بدین صورت نیز نقل شده است: «وَ لَقَدْ كُنْتُ أَنْظُرُ إِلَيْهَا فَتَنْكَشِفُ عَنِّي الْهُمُومُ وَ الْأَحْزَانُ». کشف الغمة، ج۱، ص۳۶۲؛ بحار الانوار، ج۴۳، ص۱۳۴.
- ↑ دل‍ش‍اد ت‍ه‍ران‍ی، مصطفی، سیره نبوی، ج۴ ص ۹۱.