عبدالله بن خالد صیداوی
- این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
برخی آورده‌اند: روز عاشورا «عبدالله بن خالد صیداوی» خدمت امام حسین(ع) رسید و عرض کرد: یا اباعبدالله فدایت شوم قصد دارم که به یارانت بپیوندم و کراهت دارم از این که زنده بمانم و تو را در میان خانواده‌ات تنها و کشته ببینم! امام(ع) به وی اجازه داد و فرمود: ما هم ساعتی بعد به تو ملحق خواهیم شد. عبدالله به میدان رفت و بر دشمن حمله کرد و جنگید تا شربت شهادت نوشید[۱].
مطالب فوق را به نقل از کتاب «لهوف» سید بن طاووس آورده‌اند، ولی در نسخه‌های موجود «لهوف» این مسائل را به عمرو بن خالد صیداوی نسبت داده است[۲] و در منابع دیگر نیز درباره وی مطلبی یافت نشد.[۳]
منابع
جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا
پانویس
- ↑ اکسیر العبادات فی اسرار الشهادات، ج۲، ص۳۳۸؛ جواهر الایقان و سرمایه ایمان، ص۱۱۷؛ تذکرة الشهداء، ص۱۳۶.
- ↑ ملهوف علی قتلی الطفوف، ص۱۶۳-۱۶۴.
- ↑ جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، ص:۲۳۵.