عتو در لغت
اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث عتو است. "عتو" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل عتو (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
در عَتَا، يَعْتُو، عُتُوا و عِتيّاً معنای استکبار، خودبزرگ‌بینی و تجاوز از حد وجود دارد[۱]. در «عتو»، سرپیچی از طاعت است؛ لذا خداوند فرمود: ﴿وَعَتَوْا عُتُوًّا كَبِيرًا﴾[۲] و در جایی دیگر فرمود: ﴿فَعَتَوْا عَنْ أَمْرِ رَبِّهِمْ﴾[۳]؛ بنابراین عُتُوّ و برخی مشتقات آنکه در قرآن کریم به کار رفته، در اصل ماده آن، تجاوز و گذر از حد و مرز در بدی و فساد است. به دیگر معنا، مبالغه و افراط در راه فساد است. اصرار بر استکبار و جباریت و سرپیچی و ورود به فساد و راهبری آن، همه از موضوع‌های ناپسندی است که در «عتو» مطرح است، هرچند به طور مستقیم این واژه به آن معانی نیست[۴] و البته در حوزه سیاسی- اجتماعی، وجه شدید و کامل آن وجود دارد که پایمالی حقوق دیگران در عرصه سیاسی، امری فراگیرتر از دیگر عرصه‌هاست.[۵]
جستارهای وابسته
پرسش مستقیم
منابع
پانویس
- ↑ ابن منظور، لسان العرب، ج۱۵، ص۲۸؛ شبیه این مضمون: ر.ک: خلیل بن احمد الفراهیدی کتاب العین، ج۲، ص۲۲۶.
- ↑ «و سرکشی بزرگی ورزیدند» سوره فرقان، آیه ۲۱.
- ↑ «و از فرمان پروردگارشان سرپیچیدند» سوره ذاریات، آیه ۴۴.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۸، ص۳۳.
- ↑ سیدباقری، سید کاظم، عدالت سیاسی در قرآن کریم، ص ۵۸.