نیایش پانزدهم
مقدمه
این نیایش آن حضرت است به هنگامی که بیمار می‌شد یا اندوه و ملالی به او می‌رسید. سلامت و امنیت دو نعمت بزرگ الهی هستند که قدر آنها ناشناخته است[۱]. رسول خدا(ص) فرمود: «ای ابوذر قبل از اینکه مریض شوی قدر سلامتی‌ات را بدان»[۲]. اسلام عزیز درباره حفظ سلامتی صدها رهنمود دارد که داشتن سبک زندگی اسلامی در خوردن و آشامیدن و ورزش کردن و رعایت بهداشت بخشی از آنهاست.
ما در زندگی خود از امراض و آفات در امان نیستیم و گه‌گاه مریض می‌شویم. مهم این است که در حال بیماری روحیه خود را حفظ کنیم و سختی آن را با رضایت سپری کنیم. قرآن کریم از قول حضرت ابراهیم(ع) می‌فرماید: ﴿وَإِذَا مَرِضْتُ فَهُوَ يَشْفِينِ﴾[۳]. بیمار اگر تحلیل درستی از زندگی و سلامتی داشته باشد، با بیماری‌اش کنار می‌آید و صبوری به خرج می‌دهد. امام عارفان حضرت زین العابدین(ع) این دعا را چنین آغاز می‌کند: «اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى مَا لَمْ أَزَلْ أَتَصَرَّفُ فِيهِ مِنْ سَلَامَةِ بَدَنِي، وَ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى مَا أَحْدَثْتَ بِي مِنْ عِلَّةٍ فِي جَسَدِي»؛ «ای خداوند، حمد باد تو را به‌سبب آن مایه از تندرستی که همچنان از آن برخوردارم؛ و نیز، حمد باد تو را به سبب این بیماری که در تن من پدید آورده‌ای».
به راستی، اگر بیماران ما این‌گونه با خدای خود راز و نیاز کنند چقدر سبک می‌شوند و چقدر آرام و امیدوار می‌شوند: «ای خداوند، نمی‌دانم کدام‌یک از این دو حالت سزاوارتر به سپاسگزاری تو و کدام یک از این دو زمان به شکر تو نزدیک‌تر است؛ آن روزگاران تندرستی که مرا از نعمت‌های پاکیزه و گوارای خود روزی می‌ساختی و به طلب خشنودی و فضل خویش به تلاش وا می‌داشتی و برای فرمانبرداری خود توفیق می‌دادی و نیرو می‌بخشیدی، یا اکنون که بیمارم و مرا به این بیماری آزموده‌ای و این دردها را چونان نعمتی بر من ارمغان داشته‌ای، تا بار گناهانم را که بر پشتم سنگینی می‌کند سبک گردانی و از گناهانی که در آن غرقه گشته‌ام پاکیزه‌سازی و مرا به توبه هشدار دهی؟»
و در پایان با ذکر صلواتی، قبل از اینکه سلامتی خود را از خدا بخواهد، در آرزوی جلب رضایت خداست: «بارخدایا، بر محمد و خاندانش درود بفرست و در دل من بیارای آنچه را که تو خود برای من خواسته‌ای و بر من آسان ساز آنچه را که تو خود بر سر من فرستاده‌ای. مرا از لوث گناهان پیشین پاک گردان و بدی‌هایی را که زین پیش مرتکب شده‌ام از من بزدای و حلاوت عافیت را در من پدید آور و خنکی سلامت را به من بچشان».
خواندن این دعا برای همه، به‌ویژه برای بیماران، تسکین‌بخش، امیدآفرین و آرام‌بخش است و امید است مایه طهارت روح و سلامت تن باشد. از جمله نکاتی که امام در اثنای این دعا به ما می‌آموزد این است که با شکیبایی به هنگام بیماری دو فرشته نویسنده اعمال، به فضل و احسان خدا آن‌قدر اعمال پاکیزه برای ما ثبت می‌کنند که هیچ دلی در آن نیندیشیده و هیچ زبانی سخن از آن نگفته و هیچ اندامی برای آن تحمل رنج نکرده است.[۴].[۵]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ کافی، ج۲، ص۳۵۴.
- ↑ وسائل الشیعه، ج۱، ص۱۱۴.
- ↑ «و چون بیمار شوم اوست که بهبودی‌ام می‌بخشد» سوره شعراء، آیه ۸۰.
- ↑ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۷۵؛ قرآن حکیم، ترجمه ناصر مکارم شیرازی.
- ↑ بهشتی، سید جواد، مقاله «نیایش پانزدهم»، دانشنامه صحیفه سجادیه، ص ۴۵۷.