حُسن در فقه سیاسی
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل حُسن (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- نیکی، خوبی، پسندیده، ضد قبح[۱].
- ﴿إِنْ أَرَدْنَا إِلَّا الْحُسْنَى﴾[۲].
- حُسن و قُبح دو ملاک و معیار اساسی در ملازمه حکم عقل و حکم شرع هستند "كلما حكم به العقل حكم به الشرع". در کتب اصول فقه بحثی تحت عنوان "مستقلات عقلیّه" گشوده‌اند که بر محور حُسن و قبح استوار شده و چنین نتیجه می‌دهد که هر عملی که از نظر عقل عنوان حَسَن بر آن صدق کند، مطلوب است و این مطلوبیت عقلی کشف از حکم شرع می‌کند و حکم عقل در مورد مصادیق قُبح، ترک و اجتناب از آن است به ملازمه حکم شرع[۳].[۴]
منابع
پانویس
- ↑ ابن‌منظور، لسان العرب، ج۱۳، ص۱۱۴.
- ↑ « ما جز سر نیکی نداریم » سوره توبه، آیه ۱۰۷.
- ↑ محمد تقی حکیم، الاصول العامه للفقه المقارن، دلیل العقل، ص۲۶۳-۲۸۶. محمود سرمدی، "حسن، احسان"، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ج۱، صص۹۳۰ و ۹۳۲.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۲۲۸.