ابوالحسن عراقی
مقدمه
از دبیران و دولتمردان سلطان مسعود غزنوی بود که در سال ۴۲۵ هجری قمری در مجاورت بقعه مطهر امام رضا(ع) مسجدی بنا کرد که به «مسجد بالا سر» معروف است. عراقی بعد از اتمام ساخت این مسجد که از زمره قدیمی‌ترین ابنیه حرم امام رضا(ع) پس از بقعه مطهر است، وصیت کرد که او را در این مسجد دفن نمایند. عراقی در سال ۴۲۹ هجری قمری در گذشت و بنا بر وصیت خود او، تابوتش را از غزنین به مشهد آورده و در مسجد بالا سر دفن کردند[۱].
به نوشته ابوالفضل بیهقی، عراقی کاریز مشهد که شاید منظور قنات سناباد بوده باشد را، که در آن زمان خشک شده بود، مجددا روان کرد. از دیگر اقدامات ابو الحسن عراقی، ساختن کاروانسرایی در مشهد بود. او دهی را خرید و بر کاروانسرا و کاریز ساخته خویش وقف نمود[۲]. بنابراین، ابوالحسن عراقی بعد از سوری بن معتز، از جمله کسانی است که در زمان سلطنت مسعود غزنوی نسبت به عمران شهر مشهد و حرم حضرت رضا(ع) اهتمام به خرج داده است[۳].[۴]
