عقل و آخرالزمان (مقاله)
عقل و آخرالزمان عنوان مقاله‌ای است که با زبان فارسی به بررسی نقش و موقعیت عقل و عقلگرایی پیش و پس از ظهور امام زمان(ع) می‌پردازد. این مقاله ۶ صفحه‌ای به قلم نصرالله حکمت نگاشته شده و در ماهنامه موعود (شماره ۱۰۲، تابستان ۱۳۸۸) منتشر گشته است.[۱]
| عقل و آخرالزمان | |
|---|---|
 | |
| زبان | فارسی |
| نویسنده | نصرالله حکمت |
| موضوع | مهدویت |
| مذهب | شیعه |
| منتشر شده در | ماهنامه موعود |
| محل نشر | تهران، ایران |
| تاریخ نشر | تابستان ۱۳۸۸ |
| شماره | ۱۰۲ |
| ناشر الکترونیک | پایگاه مجلات تخصصی نور |
چکیده مقاله
نویسنده در ابتدای چکیده مقاله می‌نویسد: نویسنده ۲ چهره و مسیر برای عقل در جریان تاریخ و هستی تصویر کرده است: یکی عقل محدود مانده در زمان و منفصل از حق که سرگشته و حیران، هر روز انسان را به وادی تازهای میکشاند و او را با بحرانی تازه رو به رو و در خسرانی دیگر غوطهور میسازد تا آن جا که نقطه پایانی فعلیت استعدادهای این عقل، نقطه اوج بحران و حیرانی بشر است. در مقابل، عقل رهیافته و به حق متصل شده است؛ عقلی که انسان را از گرفتاری در زندان زمان خارج و به سر منشأ هستی و هدف و مقصد نهایی خود و آن وجود خارج از مکان و زمان متصل میسازد. مؤلف دوران پیش از ظهور را دوران یکهتازی عقل جدا شده از حق معرفی میکند و آخر الزمان را دوران آخر العقل و زمانی می‌داند که این عقل به نقطه پایان خود میرسد و پس از سالها تلاش برای استقلال انسان و جدایی او از حق به بن بست میرسد. وی عصر ظهور را عصر حاکمیت عقل غریب مانده و به حق متصل شده می‌داند؛ دورانی که عقل حقگرا از غربت خارج شده و همه یاران او از عصر آدم تا ظهور جلوهگر میشوند و جهان از حیرانی و بیراهگی به راه میرسد و در پناه عقل الهی آرام میگیرد»[۱]
فهرست مقاله
این مقاله فاقد فهرست می‌باشد.
دربارهٔ پدیدآورنده
در این مورد اطلاعاتی در دست نیست.